Deze morgen hing er letterlijk en figuurlijk een regenwolk boven mijn hoofd. Het regent hier goed door. En de weergoden vinden dat ik ook een beetje tegenslag mag hebben.
Het begon al deze morgen vroeg toen ik de poezen wou buitenlaten. Die vonden het maar raar weer en kwamen vlug terug binnen, natuurlijk met vuile poten.
Dan had ik alles klaargemaakt om M naar de onthaalmoeder te brengen, maar ik vond de paraplu niet. Ik wil vertrekken en stop M in de buggy. Geen probleem tot ik buiten kom en de regenhoes over de buggy span. M begint te huilen van schrik. (Gelukkig bestaan er op zo'n momenten tutjes.)
De paraplu gaat open en rarara, die is kapot. Er vallen een paar staafjes naar beneden en de ene helft blijft slap hangen. Dan maar ons haasten zodat we niet te nat worden.
Bij de onthaalmoeder wil M niet blijven, hij wil terug mee naar huis met mij. Hij roept en weent hartverscheurend, en ook al zegt elke vezel in mijn lijf dat ik hem mee naar huis moet nemen, toch wint mijn verstand het en ik laat hem bij de onthaalmoeder, wetende dat hij over een paar minuutjes gekalmeerd is en hij een leuke dag zal hebben.
Terug thuis laat ik J nog eens bij me drinken en dan vertrekt J langzaam naar dromenland.
Deze avond zal ik ook eventjes kunnen wegdromen met de avonturen van Kapitein Jack Sparrow. We gaan naar de bioscoop naar "Pirates of the Caribbean: at worlds end" gaan kijken.
Hoi Lieze,
BeantwoordenVerwijderenHet is natuurlijk niet makkelijk om je kapoen achter te laten bij de OM , maar zodra de deur dicht is , is hij al aan het spelen hoor. M weet natuurlijk al dat als hij komt , mama vertrekt en hij moet blijven. Maar hij amuseert zich enorm hoor , je hoeft geen schuld gevoelens te hebben.
Tot dinsdag!
groetjes,
onthaalmoeke cica
gelukkig heb je 2 zon(n)ekes hè! ;-)
BeantwoordenVerwijderenHey Cica,
BeantwoordenVerwijderenIk weet het wel hoor dat hij zodra ik weg ben kalmeert en gaat spelen en zich amuseert, maar ja, als zo'n klein prutske weent omdat je weggaat, dan doet dat toch wel iets.
Groetjes