J doet nu ook een aantal stapjes aan de hand. En ik ben dan ook heel trots op hem. En toch doet het ook pijn.
Wat zo vanzelfsprekend is bij J, gaat zo moeilijk bij M. Al een paar maanden staat M bijna stil in zijn motorische ontwikkeling. Stappen aan de hand en loopkar lukt, maar daar blijft het bij. Spontaan komen handjes nemen om te stappen, dat doet M niet, J wel. J begint zijn broer meer en meer in te halen en dat is als mama heel moeilijk om te verwerken.
Ik hou van allebei mijn zoontjes evenveel, maar toch kan ik niet ontkennen dat M veel meer energie vraagt. En het is soms heel moeilijk om het evenwicht te vinden.
Ja Lieze, het is normaal dat M een beetje minder kan dan zijn broertje he. Maar toch is hij op zijn leeftijdgenootjes met het syndroom van down ver vorop hoor. Ik ken twee meisjes, met het zelfde probleem zal ik maar zeggen, en die waren maar 6 jaar voor ze een stapje zetten. En,ja, het kost natuurlijk meer energie he maar voor zo'n lieverd is dat zeker niet te veel. Gelukkig krijg je veel steun. Hou je goed.
BeantwoordenVerwijderenLieze, ik kan me heel goed voorstellen dat het soms zwaar is, en dat de confrontatie met M's 'beperkingen' pijn kan doen. Maar je doet het schitterend als mama, echt waar!
BeantwoordenVerwijderenHet doet soms wel pijn als je ziet dat je ene kindje je andere kindje inhaalt.
BeantwoordenVerwijderenHier hebben wij dat vooral op vlak van begrip en communicatie: Susette communiceert en begrijpt meer dan Saucisse.
Het doet ook soms pijn door schuldgevoel omdat we dit graag eerder hadden geweten
Je doet echt fantastisch, maar die gevoelens zullen toch af en toe opkomen...
dat gevoel mag er evengoed zijn hè, dan kan je het een plekje geven
BeantwoordenVerwijderenen je gaat meer en meer een wisselwerking krijgen tussen de broertjes, denk ik
je doet het fantastisch, lieze!