M is vandaag op uitstap geweest, helemaal alleen. Hij ging eendjes kijken aan de vijver in het park.
B was de auto aan het stofzuigen om daarna de auto te wassen. J en M gingen helpen. Ik was met N juist naar boven gegaan toen ik B hoorde roepen "Waar is M?". Ik was hem nog gepasseerd toen ik naar boven ging, dus ver kon hij niet zijn, toch?!
Even in huis kijken, geen M te zien. Bij de buren gaan kijken, geen M te zien. Intussen toch al wat paniek. Ik neem J bij mij terwijl B nog eens gaat overal rondkijken en zijn naam roept. Nog steeds geen M te bespeuren. B neemt zijn fiets om in de buurt te gaan zoeken, ik zet N in het park, zeg tegen J dat hij in de keuken moet blijven en ga ook naar buiten. Om de paar passen roep ik zijn naam. Intussen is onze overbuurvrouw ook naar buiten gekomen en helpt zoeken. We roepen hem, geen antwoord. Ze vraagt of hij misschien naar het park zou gelopen zijn. Ik antwoord dat het me niet waarschijnlijk lijkt, maar we gaan toch gaan kijken.
Op het moment dat we bijna aan het park zijn komt een buurman met M aan de hand het park uitgelopen. Hun tuin kijkt uit op het park en hij had M gezien aan de oever van de vijver en zich gerealiseerd dat dit niet klopte.
Ik ben eerst boos geworden op M, heb hem dan goed vastgepakt en platgeknuffeld. M snapte totaal niet wat er aan de hand was. Hij was zich van geen kwaad bewust. Voor hem was dit een groot avontuur.
Hij heeft ons serieus doen schrikken! We mogen er niet aan denken wat er allemaal gebeurd kon zijn.
Nog eens een welgemeende dank je wel aan de buurman die hem gevonden heeft en iedereen die bezorgd was en mee heeft helpen zoeken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten