Oorbelletjes

We hadden altijd gezegd dat N oorbellen mocht als ze er zelf om vroeg. En sinds deze zomer keerde de vraag naar oorbellen regelmatig terug. Nu we wisten dat ze het echt wel meende, mocht ze haar oorbellen hebben.
Vandaag was de grote dag. Ze was de hele voormiddag toch wat zenuwachtig en wat bang. Maar ze was er van overtuigd dat ze ze wou, dus gingen we naar de juwelier. Ze koos de roze bloemetjes, iets typisch voor haar. De stipjes werden gezet en beide oortjes werden tegelijk gedaan. Haar gezicht vertrok even en ik hoorde een zachte 'auw', maar ze was flink. Toen ze zichzelf in de spiegel zag, moest ze even goed kijken, maar algauw verscheen er een grote lach op haar gezicht. Ze is er supertrots op.