M gaf al langer aan dat hij eens alleen thuis wou blijven, net zoals broer en zus.
Vandaag was hij al de hele dag overal mee gemoeten naar de hobby's van J en N. Hij had wat nood aan rust en die vindt hij vaak voor TV. Toen ik J en N moest ophalen van de scouts, wou hij dan ook niet mee, hij wou thuisblijven en tv kijken.
Ik weet dat wanneer hij tv kijkt, hij echt geïnteresseerd is en niets gaat uitspoken of zo. We hebben heel duidelijke afspraken gemaakt over wat hij moest doen als er iets was (bij de buren gaan). En toen ben ik met een klein hartje vertrokken...
Alles is gewoon goed gegaan. Hij is zelf superfier dat hij dit gedaan heeft (boost voor zijn zelfvertrouwen!) en was heel blij met de high fives die hij van ons kreeg.
Hij wil nog wel eens alleen thuis blijven maar dan zonder Picasso. Die zat in zijn bench en had nogal veel geblaft en dat deed pijn aan zijn oren! :-)
Het blijft moeilijk afwegen wat hij aankan, nog net iets meer dan bij de andere 2. Het blijft balanceren tussen waar geef je hem het vertrouwen en waar zie je nog te veel risico. Het is telkens een sprong in het diepe. En toch is het zo de moeite om dat vertrouwen te durven hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten