Een net niet ijsdagje met temperaturen rond het vriespunt en een winterzonnetje. Ideaal voor een wandeling. We beslissen om eens wat noordelijker te gaan: op de grens van België en Nederland ligt Sint Margriete.
We parkeren aan de kerk en de knooppuntenwandeling van Routen houdt de kerk van Sint Margriete als middelpunt. Dus even stappen tot het eerste knooppunt. En dat blijkt al direct een onderneming: er ligt wel wat ijzel op de trottoirs en op de rijbaan. Als we dit daarna 12km moeten doen, zal dit aan een slakkentempo zijn en met kans op valpartijen.
We twijfelen. Verder gaan of niet. We bekijken het nog even want we hadden toch een uurtje moeten rijden. En P was wel enthousiast om te wandelen, al was hij na 5min al nat en vuil.
En ja, gelukkig is de meeste ijzel op het traject weggesmolten. Enkel op de plaatsen waar de zon niet kwam, is het nog een schaatsbaan. We beslissen dus om de tour te starten. Het voordeel van een lus in de ruime omgeving rond de kerk is dat we altijd kunnen stoppen en naar de auto terugkeren. Maar het gaat wonderwel goed.
Op en rond de dijken is het aangenaam wandelen, met verzichten om te bewonderen. We komen ook meerdere keren aan de grens, afgebakend door grenspaaltjes. Maar we blijven op Belgisch grondgebied.
Regelmatig komen we aan putten of vijvers die het landschap vorm geven. Overal ligt een laagje ijs, wat mooie beelden oplevert.
Na ongeveer 1u45min komen we aan een punt waar we makkelijk terug naar de auto kunnen of we verder gaan met het bovenstel deel van de wandelroute. Ook nu weer twijfel. Afstand is zeker ok, dat lukt wel. Maar P is intussen nat, modderig en koud.
Voor onszelf kiezen we om verder te gaan. Het laatste stuk is meer van hetzelfde. En toch wel wat verradelijker, meer ijsplekken en hele stukken met alleen ijzel. Toch wel wat oppassen nodig. Al begint de zon te zakken en levert het golden hour ook wel mooie foto's op.
We zijn toch wel blij eindelijk terug bij de auto te zijn.
Ook P heeft het gehad met de kou en is opgelucht om eindelijk wat te kunnen opdrogen en opwarmen. Thuis mag hij direct in een warm bad en wordt hij goed verwend met als extra'tje een dental-stick. Moe maar tevreden nestelt hij zich daarna in het dekentje in de zetel.
Wij kiezen daarna voor onszelf voor nog wat zelfzorg en warmte. Na zo'n koude wandeling doet een kwartiertje sauna dan ook wel deugd. En ook wij installeren ons 's avonds met een dekentje en een glaasje wijn in de zetel.
Een geslaagde 1e verlofdag.
We parkeren aan de kerk en de knooppuntenwandeling van Routen houdt de kerk van Sint Margriete als middelpunt. Dus even stappen tot het eerste knooppunt. En dat blijkt al direct een onderneming: er ligt wel wat ijzel op de trottoirs en op de rijbaan. Als we dit daarna 12km moeten doen, zal dit aan een slakkentempo zijn en met kans op valpartijen.
We twijfelen. Verder gaan of niet. We bekijken het nog even want we hadden toch een uurtje moeten rijden. En P was wel enthousiast om te wandelen, al was hij na 5min al nat en vuil.
En ja, gelukkig is de meeste ijzel op het traject weggesmolten. Enkel op de plaatsen waar de zon niet kwam, is het nog een schaatsbaan. We beslissen dus om de tour te starten. Het voordeel van een lus in de ruime omgeving rond de kerk is dat we altijd kunnen stoppen en naar de auto terugkeren. Maar het gaat wonderwel goed.
Op en rond de dijken is het aangenaam wandelen, met verzichten om te bewonderen. We komen ook meerdere keren aan de grens, afgebakend door grenspaaltjes. Maar we blijven op Belgisch grondgebied.
Regelmatig komen we aan putten of vijvers die het landschap vorm geven. Overal ligt een laagje ijs, wat mooie beelden oplevert.
Na ongeveer 1u45min komen we aan een punt waar we makkelijk terug naar de auto kunnen of we verder gaan met het bovenstel deel van de wandelroute. Ook nu weer twijfel. Afstand is zeker ok, dat lukt wel. Maar P is intussen nat, modderig en koud.
Voor onszelf kiezen we om verder te gaan. Het laatste stuk is meer van hetzelfde. En toch wel wat verradelijker, meer ijsplekken en hele stukken met alleen ijzel. Toch wel wat oppassen nodig. Al begint de zon te zakken en levert het golden hour ook wel mooie foto's op.
We zijn toch wel blij eindelijk terug bij de auto te zijn.
Ook P heeft het gehad met de kou en is opgelucht om eindelijk wat te kunnen opdrogen en opwarmen. Thuis mag hij direct in een warm bad en wordt hij goed verwend met als extra'tje een dental-stick. Moe maar tevreden nestelt hij zich daarna in het dekentje in de zetel.
Wij kiezen daarna voor onszelf voor nog wat zelfzorg en warmte. Na zo'n koude wandeling doet een kwartiertje sauna dan ook wel deugd. En ook wij installeren ons 's avonds met een dekentje en een glaasje wijn in de zetel.
Een geslaagde 1e verlofdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten