De obligate evaluatie is er weer.
Wat was leuk?
Wat willen we behouden?
Wat willen we anders?
Ook dit jaar zaten we in het Noord-Westen van Spanje. We lieten Baskenland achter ons en trokken naar Cantabrië.
- Het weer was beter dan verwacht. Ondanks prognoses van regen en lage maxima, bleek dit heel goed mee te vallen. Het weer was zelfs beter dan vorig jaar. Wel wat bewolking maar goeie temperaturen. En enkel de 1e en laatste dag regen. We konden zelfs bijna elke dag buiten eten en het was daar aangenaam om te zitten.
- Het huisje was ok. Groot genoeg voor 4. De 2 tieners hadden elk hun kamer. Alles was aanwezig wat we nodig hadden en mooi binnen het budget. Het raam met uitzicht op de bergen was een grote troef. Daar hebben we toch regelmatig zitten kijken naar buiten voor een rustmomentje.
Enige nadeel: niets van airco of verfrissing mogelijk, waardoor het wel erg warm was binnen. En vliegenramen waren onbestaande, waardoor we elke dag een invasie vliegen moesten trotseren.
- De ligging was goed. Het uitzicht: fantastisch. Mooie buitenruimte, met zicht op de bergen. Heerlijk terrasje om een boek te lezen, afgesloten ruimte voor P om zich uit te leven. Dicht genoeg om vanuit Liérganes alles te gaan bezoeken (zowel de kustlijn naar het oosten, als naar het westen en ook naar het binnenland) maar rustig gelegen op de berg met maar 1 huisje naaste buren.
Het grote nadeel: de weg er naar toe. B zal nog nachtmerries hebben van de afdaling/beklimming met de auto. En wij hebben getrainde kuitspieren omdat de auto het gewoon niet trok om naar boven te rijden met ons er in.
- De streek had voldoende te bieden. Zowel kust als binnenland, natuur als cultuur. Het ene mooier en interessanter dan het ander. Maar genoeg afwisseling en voor elk wat wils.
Mooie combi, al is het eeuwige discussiepunt dat ik graag meer zou wandelen en de tieners net niet willen wandelen.
- Wifi. Deze keer bleek het pijnpunt mee te vallen. Omdat er enkel boven in het huisje (de slaapkamers waren beneden, de living en keuken boven) wifi-verbinding was, zagen we hen vaker. En de discussies bleven grotendeels uit.
Al scheelt het natuurlijk al dat er maar 1 tiener was die je in schermtijd moest beperken, want M vindt altijd genoeg andere dingen om zich mee bezig te houden.
- Met P op reis is altijd aanpassen. Naast het aanpassen voor ons, blijkt het voor P ook lastiger te worden. Hij is nog altijd enthousiast om te gaan wandelen, springt als een berggeit op en over de rotsen. Maar 's avonds is hij stijf en compleet uitgeteld En hij heeft echt een dag nodig om te bekomen. Aangezien voor volgend jaar er bergwandelingen en Picos de Europa op het programma staan en P dan ook nog een jaartje ouder is, zal het beter zijn om hem niet mee te nemen.
J heeft bewezen dat hij 2 weken alleen kan thuis blijven en zal volgend jaar opnieuw niet mee gaan op reis zodat hij een vakantiejob kan doen. En hij wil met veel plezier voor P zorgen wanneer wij op reis zijn.
- De terugreis op zaterdag was deze keer eigenlijk vrij vlot. Wel wat files rond Bordeaux, Poitiers en Parijs maar voor de rest vlot verkeer. Al denken we er aan om volgend jaar toch in 2 dagen terug te reizen. Picos de Europa ligt nog een stuk verder dan waar we nu logeerden en anders wordt het te vermoeiend en te veel stressen.
- Het weer was beter dan verwacht. Ondanks prognoses van regen en lage maxima, bleek dit heel goed mee te vallen. Het weer was zelfs beter dan vorig jaar. Wel wat bewolking maar goeie temperaturen. En enkel de 1e en laatste dag regen. We konden zelfs bijna elke dag buiten eten en het was daar aangenaam om te zitten.
- Het huisje was ok. Groot genoeg voor 4. De 2 tieners hadden elk hun kamer. Alles was aanwezig wat we nodig hadden en mooi binnen het budget. Het raam met uitzicht op de bergen was een grote troef. Daar hebben we toch regelmatig zitten kijken naar buiten voor een rustmomentje.
Enige nadeel: niets van airco of verfrissing mogelijk, waardoor het wel erg warm was binnen. En vliegenramen waren onbestaande, waardoor we elke dag een invasie vliegen moesten trotseren.
- De ligging was goed. Het uitzicht: fantastisch. Mooie buitenruimte, met zicht op de bergen. Heerlijk terrasje om een boek te lezen, afgesloten ruimte voor P om zich uit te leven. Dicht genoeg om vanuit Liérganes alles te gaan bezoeken (zowel de kustlijn naar het oosten, als naar het westen en ook naar het binnenland) maar rustig gelegen op de berg met maar 1 huisje naaste buren.
Het grote nadeel: de weg er naar toe. B zal nog nachtmerries hebben van de afdaling/beklimming met de auto. En wij hebben getrainde kuitspieren omdat de auto het gewoon niet trok om naar boven te rijden met ons er in.
- De streek had voldoende te bieden. Zowel kust als binnenland, natuur als cultuur. Het ene mooier en interessanter dan het ander. Maar genoeg afwisseling en voor elk wat wils.
Mooie combi, al is het eeuwige discussiepunt dat ik graag meer zou wandelen en de tieners net niet willen wandelen.
- Wifi. Deze keer bleek het pijnpunt mee te vallen. Omdat er enkel boven in het huisje (de slaapkamers waren beneden, de living en keuken boven) wifi-verbinding was, zagen we hen vaker. En de discussies bleven grotendeels uit.
Al scheelt het natuurlijk al dat er maar 1 tiener was die je in schermtijd moest beperken, want M vindt altijd genoeg andere dingen om zich mee bezig te houden.
- Met P op reis is altijd aanpassen. Naast het aanpassen voor ons, blijkt het voor P ook lastiger te worden. Hij is nog altijd enthousiast om te gaan wandelen, springt als een berggeit op en over de rotsen. Maar 's avonds is hij stijf en compleet uitgeteld En hij heeft echt een dag nodig om te bekomen. Aangezien voor volgend jaar er bergwandelingen en Picos de Europa op het programma staan en P dan ook nog een jaartje ouder is, zal het beter zijn om hem niet mee te nemen.
J heeft bewezen dat hij 2 weken alleen kan thuis blijven en zal volgend jaar opnieuw niet mee gaan op reis zodat hij een vakantiejob kan doen. En hij wil met veel plezier voor P zorgen wanneer wij op reis zijn.
- De terugreis op zaterdag was deze keer eigenlijk vrij vlot. Wel wat files rond Bordeaux, Poitiers en Parijs maar voor de rest vlot verkeer. Al denken we er aan om volgend jaar toch in 2 dagen terug te reizen. Picos de Europa ligt nog een stuk verder dan waar we nu logeerden en anders wordt het te vermoeiend en te veel stressen.
Meest memorabele momenten:
- B kiest voor de wandeling van Ruta de las Cabañas de Pasiegas en de dorpjes Bárcena Mayor en Carmona.
- M kiest voor Parque Naturaleza de Cabárceno en het springen in de golven op het strand van Galizano
- Ook N kiest het Parque Naturaleza de Cabárceno, het springen in de golven op het strand van Galizano maar ook de grotten van Altamira konden haar bekoren.
- Zelf vond ik de wandelingen Ruta de las Cabañas de Pasiegas en Las cascadas de Viaña erg leuk en ook San Vicente de la Barquera was een toppertje.
Momenten om snel te vergeten:
- B is resoluut: de via verde van El Astillero to La Concha
- M kiest wandelen. En Santander.
- N zegt de eerste grote wandeling: Ruta de las Cabañas de Pasiegas. En Santander.
- Voor mij was Santillana del Mar het minst favoriet.
Conclusie:
Ondanks wat terughoudendheid bij vertrek, was het een mooie reis. We hebben leuke dingen gedaan, er was voldoende afwisseling tussen cultuur, natuur en rustmomenten. Het 'ik wil water om in te zwemmen' was mooi gecounterd door 3x een namiddag naar zee te trekken.
We hebben J wel gemist. Het voelt toch anders met 4 ipv met 5. Maar hij heeft dat super gedaan thuis. Opvoeden is ook loslaten. En hij heeft bewezen dat hij die verantwoordelijkheid aan kan.
Voor volgend jaar trekken we de bergen in. Asturië en meer bepaald Picos de Europa gaan verkennen. Ondanks gezeur van N, moet ze ook volgend jaar nog mee op reis. Dus het zal opnieuw een uitdaging vormen om onze wensen met die van de tiener(s) te combineren. Maar daar slagen we nu al een aantal jaar in, dus er is goeie hoop dat dit ook volgend jaar wel zal lukken.
- B kiest voor de wandeling van Ruta de las Cabañas de Pasiegas en de dorpjes Bárcena Mayor en Carmona.
- M kiest voor Parque Naturaleza de Cabárceno en het springen in de golven op het strand van Galizano
- Ook N kiest het Parque Naturaleza de Cabárceno, het springen in de golven op het strand van Galizano maar ook de grotten van Altamira konden haar bekoren.
- Zelf vond ik de wandelingen Ruta de las Cabañas de Pasiegas en Las cascadas de Viaña erg leuk en ook San Vicente de la Barquera was een toppertje.
Momenten om snel te vergeten:
- B is resoluut: de via verde van El Astillero to La Concha
- M kiest wandelen. En Santander.
- N zegt de eerste grote wandeling: Ruta de las Cabañas de Pasiegas. En Santander.
- Voor mij was Santillana del Mar het minst favoriet.
Conclusie:
Ondanks wat terughoudendheid bij vertrek, was het een mooie reis. We hebben leuke dingen gedaan, er was voldoende afwisseling tussen cultuur, natuur en rustmomenten. Het 'ik wil water om in te zwemmen' was mooi gecounterd door 3x een namiddag naar zee te trekken.
We hebben J wel gemist. Het voelt toch anders met 4 ipv met 5. Maar hij heeft dat super gedaan thuis. Opvoeden is ook loslaten. En hij heeft bewezen dat hij die verantwoordelijkheid aan kan.
Voor volgend jaar trekken we de bergen in. Asturië en meer bepaald Picos de Europa gaan verkennen. Ondanks gezeur van N, moet ze ook volgend jaar nog mee op reis. Dus het zal opnieuw een uitdaging vormen om onze wensen met die van de tiener(s) te combineren. Maar daar slagen we nu al een aantal jaar in, dus er is goeie hoop dat dit ook volgend jaar wel zal lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten