Emperor's Choice
Biedspel met wat deckbuilding en scoringskeuzes.
Er zijn 6 rondes en elke ronde is er een biedfase, een managementfase en een scoringsfase.
Wie als eerst paste in de vorige ronde (en dus laatste aan de beurt was tijdens de actie/managementfase) mag een startbod uitbrengen. Daarna mogen de andere spelers overbieden met handkaarten en/of soldaten (zwarte cubes). Wie past, mag een openliggend voordeel kiezen en dit uitvoeren (geld, stappen op bepaalde sporen, soldaten) en moet afhankelijk van het cijfer dat hij in handen krijgt de zoveelste hoge kaart of soldaten discarden.
Wanneer iedereen gepast heeft, ga je (in nieuwe spelersvolgorde) een rijtje tegels kiezen. Je krijgt je inkomen (geld) afhankelijk van je aantal paleizen. Met dat geld kan je 1 nieuwe biedkaart kopen, stappen vooruitgaan op het paleis-track en bonussen (geld, tegel, biedkaart,... of stappen vooruit op een het kies-track) krijgen en soldaten kopen.
Als iedereen dit in zijn beurt gemanaged heeft, volgt de scoringsfase.
Daarbij mag diegene die het verste staat op het kies-track beslissen wat er gescoord wordt die ronde. Die persoon krijgt 3 punten en kiest tussen 2 tegels: iets scoren en een scoringkaart omdraaien of iets scoren en een puntenkaart nemen. Je kan enkel een kaart kiezen waar nog geen scoringstoken op ligt (na 3 rondes worden deze gereset). De gekozen kaart wordt gescoord. Dan zet hij een aantal stappen achteruit (afhankelijk van de ronde) en de volgende persoon die het verste staat op dat track (dat kan mogelijks dezelfde persoon zijn) mag de niet gekozen scoringstegel kiezen. Met opnieuw het scoren en de stappen achteruit op het kiestrack.
Scoringskaarten werken afhankelijk van de tegels die je verzamelde. Je gaat dus naar iets toe sparen van set-collection en hopen dat je dit dan ook kan verzilveren.
Zo speel je 6 rondes en dan volgt de eindscoring. Daarbij scoor je nog de helft van je punten op het kies-track, punten aan de hand van je positie op het paleisspoor en wordt elke scoringskaart nogmaals gescoord (met de kant die naar boven ligt).
Conclusie:
Artwork en kwaliteit van de componenten doen denken aan een prototype. Het is echter een gewoon Japans spel en de reprint is er nooit gekomen.
De symbolen op de biedkaarten, voordeelfiches en tegels zijn echter wel vrij duidelijk. De symbolen op de player-aid en de scoringskaarten, die zijn niet altijd even goed. Dat de player-aid dan ook nog voor het grootste deel Japans is, helpt natuurlijk ook niet.
Gameplay: de biedfase is ok maar kan soms wel wat lang aanslepen. Zeker als je snel past en de anderen kunnen blijven opbieden. De managementfase is -zeker met 5 spelers- een werk van lange adem. Heel veel downtime tot iedereen zijn tegels gekozen en alles uitgevoerd heeft. En dan de scoringsfase... Ja, het is een fijn mechanisme dat je zelf kan bepalen wat er scoort. Maar dat is dus ook net wat niet fijn is: als je goed zou kunnen scoren en je mag het niet zelf bepalen, dan weet je dat het over en out is. Zelfs als je echt volop meespeelt op het kies-track, is het geen garantie. En dat werd ook duidelijk aan de eindstand. De 2 personen die het vaakste konden bepalen wat scoorde, lieten de anderen dan ook ver achter zich. De balans leek wat zoek, zeker naar het einde van het spel toe, wanneer iedereen veel tegels had en de te scoren punten dus ook groter werden.
Voor mij geen hit. Het spel duurde te lang voor wat het uiteindelijk is.
Biedspel met wat deckbuilding en scoringskeuzes.
Er zijn 6 rondes en elke ronde is er een biedfase, een managementfase en een scoringsfase.
Wie als eerst paste in de vorige ronde (en dus laatste aan de beurt was tijdens de actie/managementfase) mag een startbod uitbrengen. Daarna mogen de andere spelers overbieden met handkaarten en/of soldaten (zwarte cubes). Wie past, mag een openliggend voordeel kiezen en dit uitvoeren (geld, stappen op bepaalde sporen, soldaten) en moet afhankelijk van het cijfer dat hij in handen krijgt de zoveelste hoge kaart of soldaten discarden.
Wanneer iedereen gepast heeft, ga je (in nieuwe spelersvolgorde) een rijtje tegels kiezen. Je krijgt je inkomen (geld) afhankelijk van je aantal paleizen. Met dat geld kan je 1 nieuwe biedkaart kopen, stappen vooruitgaan op het paleis-track en bonussen (geld, tegel, biedkaart,... of stappen vooruit op een het kies-track) krijgen en soldaten kopen.
Als iedereen dit in zijn beurt gemanaged heeft, volgt de scoringsfase.
Daarbij mag diegene die het verste staat op het kies-track beslissen wat er gescoord wordt die ronde. Die persoon krijgt 3 punten en kiest tussen 2 tegels: iets scoren en een scoringkaart omdraaien of iets scoren en een puntenkaart nemen. Je kan enkel een kaart kiezen waar nog geen scoringstoken op ligt (na 3 rondes worden deze gereset). De gekozen kaart wordt gescoord. Dan zet hij een aantal stappen achteruit (afhankelijk van de ronde) en de volgende persoon die het verste staat op dat track (dat kan mogelijks dezelfde persoon zijn) mag de niet gekozen scoringstegel kiezen. Met opnieuw het scoren en de stappen achteruit op het kiestrack.
Scoringskaarten werken afhankelijk van de tegels die je verzamelde. Je gaat dus naar iets toe sparen van set-collection en hopen dat je dit dan ook kan verzilveren.
Zo speel je 6 rondes en dan volgt de eindscoring. Daarbij scoor je nog de helft van je punten op het kies-track, punten aan de hand van je positie op het paleisspoor en wordt elke scoringskaart nogmaals gescoord (met de kant die naar boven ligt).
Conclusie:
Artwork en kwaliteit van de componenten doen denken aan een prototype. Het is echter een gewoon Japans spel en de reprint is er nooit gekomen.
De symbolen op de biedkaarten, voordeelfiches en tegels zijn echter wel vrij duidelijk. De symbolen op de player-aid en de scoringskaarten, die zijn niet altijd even goed. Dat de player-aid dan ook nog voor het grootste deel Japans is, helpt natuurlijk ook niet.
Gameplay: de biedfase is ok maar kan soms wel wat lang aanslepen. Zeker als je snel past en de anderen kunnen blijven opbieden. De managementfase is -zeker met 5 spelers- een werk van lange adem. Heel veel downtime tot iedereen zijn tegels gekozen en alles uitgevoerd heeft. En dan de scoringsfase... Ja, het is een fijn mechanisme dat je zelf kan bepalen wat er scoort. Maar dat is dus ook net wat niet fijn is: als je goed zou kunnen scoren en je mag het niet zelf bepalen, dan weet je dat het over en out is. Zelfs als je echt volop meespeelt op het kies-track, is het geen garantie. En dat werd ook duidelijk aan de eindstand. De 2 personen die het vaakste konden bepalen wat scoorde, lieten de anderen dan ook ver achter zich. De balans leek wat zoek, zeker naar het einde van het spel toe, wanneer iedereen veel tegels had en de te scoren punten dus ook groter werden.
Voor mij geen hit. Het spel duurde te lang voor wat het uiteindelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten