Lacuna Coil @ AB Brussel

Nog eens een concertje in de AB Brussel. Deze keer Lacuna Coil. Het was alweer lang geleden dat we hen live zagen.

We hoorden wel wat nieuwe nummers (van de laatste cd) en aangezien ik hen niet meer zo expliciet volg, kende ik die nummers dan ook minder goed.

Ondanks mijn iets minder parate song-kennis was het toch een goed concert.

Al moet ik B gelijk geven dat het concert op Durbuy Rock bijna 10 jaar geleden toch nog beter was.

Insurrection

Insurrection
Een handmanagement kaartspel.
Er worden 6 rondes (of minder) gespeeld.
Bij het basisspel komen er elke beurt 1 of meer kaarten face-up en krijgt elke speler 1 nieuwe kaart.
Je gaat simultaan 1 kaart uit je hand selecteren en die gedekt voor je leggen. Daarna worden de kaarten omgedraaid en mag het hoogste cijfer en zo verder aflopend zijn actie doen. Je kan met sommige kaarten een andere kaart uit het spel halen (killen), je kan met sommige kaarten de bovenste kaart van de trekstapel nemen en kiezen of je die face-up legt of onderaan de trekstapel legt. Daarna ga je je gespeelde kaart face-up leggen en een andere kaart van het face-up aanbod in je hand nemen.
Het spel stopt na 6 rondes of wanneer er na de beurt van een speler 10 of meer 'magische oogjes'-symbolen (rechtsbovenaan de kaart) face-up liggen (indien dit laatste het geval is, mogen de spelers wel nog de ronde uitspelen maar geen kaarten meer nemen die er voor zorgen dat het aantal oogjes onder 10 zou gaan).
Je gaat alle handkaarten voor je leggen en telt de punten die elke kaart heeft.
Kaarten geven ofwel een vast aantal punten, punten afhankelijk van of er 10 of meer oogjes liggen, punten per symbool op andere kaarten,... 
In de advanced version krijg je ook nog een leiderkaart die extra gaat scoren en gaat er elke ronde een speciale eigenschap voor die ronde af (bv extra leiderkaart, kaart uit je hand doorgeven aan andere speler,...)

Conclusie:
Artwork is grappig. Leuk gedaan, duidelijke symbolen. Enkel de tekst op de ronde-kaarten mag groter. 
Gameplay is niet vernieuwend maar doet gewoon wat het moet: handmanagement. Het leuke is dat je op voorhand niet weet of de 'bad side' gaat winnen of niet. En dat je daar zelf een aandeel in hebt. Op basis van de kaarten die je op hand hebt wil je dat de ene of de andere kant wint. En ga je dat ook gaan beïnvloeden met de keuzes die je maakt van kaarten die je weglegt en kaarten die je opraapt. De balans daar in zoeken is ook een tof mechanisme want als je kaarten legt waarbij de bad side wint, wil je net die kaarten in hand die daar veel gaan scoren. En laat dat nu net de kaarten zijn die de bad side laten winnen. Het getouwtrek van goodside en badside is een leuke twist.
Kan van 2 tot 6 spelers en ik denk dat hij best speelt met 4-5 spelers omwille van de interactie en het wisselen van kaarten.
Goed bevonden door de volledige spelersgroep. Deze speel ik met veel plezier mee als hij op tafel komt.

Shallow Sea

Shallow Sea
Of ook wel: Nemo, het puzzelspel.
Er zijn 17 beurten (4 vrije plaatsen op je spelbordje telt makkelijker) en dan stopt het spel.
Je gaat elke beurt een combi kiezen van een tegel en een kleur visje en die op je spelbordje leggen. Tegels kunnen een koraal zijn (puur gedrukte punten scoren) of een dier (moet voldoen aan voorwaarden om de hoge punten te kunnen scoren).
Wanneer je een tegel legt, moet je die aangrenzend leggen aan een tegel die al op je spelbordje ligt. Het visje leg je op 1 van de bubbels aangrenzend aan 1 van de tegels (hoeft niet de tegel zijn die je net koos).
Heb je een koraaltegel waar alle kleuren visjes kloppen, dan draai je die om en krijg je een schelpje. Je legt er dan één van de aangrenzende visjes op.
Heb je een dierentegel waar de voorwaarden kloppen, dan draai je die om en krijg je een schelpje.
Je kan max 5 schelpjes hebben. Schelpjes kan je tijdens het spel gebruiken om een andere combi te nemen van vis en tegel, om een rij vissen of tegels te refreshen of om een vis op je spelbord naar gelijk waar te verplaatsen.
Na de 17 beurten krijg je punten voor je koraaltegels, je dierentegels, hoeveel verschillende dierentegels je hebt, de visjes die niet op een tegel liggen en voor de 2 endgame-doelkaarten.

Conclusie:
Artwork is top. De koralen en dieren zijn mooi getekend. De tegels zijn duidelijk aan beide zijdes met de voorwaarden achteraan en de tekening die effectief de scoring triggert vooraan. Af en toe wel wat opzoeken wat de symbolen op de voorwaarden van de dierentegels willen zeggen, maar dit was natuurlijk nog maar een 1e keer spelen, bij een volgende keer zal dit wel direct duidelijk zijn.
Gameplay: wie van dit soort lichtere puzzelspelletjes houdt, zal hier ook wel zijn hart aan verliezen. En daar zit dat prachtige artwork voor veel tussen. Want gameplay-gewijs is dit een vrij eenvoudig puzzeltje. Je hebt heel veel vrijheid in wat je waar speelt, de schelpjes krijg je vlot binnen en ga je vlot uitgeven om alles optimaal te laten scoren.
Herspeelbaarheid zeker ok omdat je elke keer een combi maakt van 10 dierentegels terwijl er veel verschillende dierentegels in de doos zitten. Idem met endgame-doelkaarten.
Ik vond deze wel leuk om te spelen. Maar geen must-have. In die zin dat Cascadia, Knitting Circle (licht puzzeltje) en Calico (moeilijker puzzeltje) gelijkeaardige mechanismes hebben en al in de collectie zitten. En Shallow Sea voor mij geen meerwaarde heeft tov de andere genoemde spellen als je door het artwork heen kijkt.

Herfst in groen-geel-oranje

Zondag was het droog, ondanks de donkere wolken. Om toch wat frisse lucht op te snuiven en P wat extra beweging te geven, gingen we samen op stap. De herfstkleuren beginnen te vervagen, de winterse kou komt dichterbij. Maar we genoten toch nog even van de groene, gele en oranje tinten in de Gentbrugse Meersen.

Seeker Chronicles

Seeker Chronicles
Nog nooit van dit spelletje gehoord. En toch wel iets speciaals: je gaat tegen elkaar op botsen om zo snel mogelijk 3x door je deck te gaan.
Concreet: je hebt 3 scientists-decks en je start met 1 scientist en zijn hulpkaart. De andere 2 scientists en startkaarten gaan aan kant voor later. Maar de rest van alle 3 de decks shuffle je door elkaar. 
Een beurt bestaat uit:
- 1 kaart trekken
- 1 kaart in je memory leggen (speelveld voor je)
- 1 of meer kaarten linken met je scientist. Elke kaart heeft een aantal 'mana' nodig om die te kunnen linken en die betaal je door kaarten in je memory te gaan tabben (schuin draaien). En heeft een éénmalig voordeel als je die gaat linken. Wanneer een scientist minstens een kracht van 7 heeft, mag je de volgende scientist in het spel brengen en krijg je die hulpkaart op hand.
- je mag gaan 'searchen'. Als je dit doet krijgt je tegenspeler een kans om een kaart uit zijn hand te gaan linken met een scientist (niet voor alle kaarten mogelijk en je moet voldoende mana hebben). Daarna wordt per scientist bekeken wat het verschil is. Ben je in het voordeel, dan mag je het verschil in kaarten van je trekstapel (library) naar je aflegstapel (archive) brengen.
Zo gaat het heen- en weer tot iemand voor de 3e keer genoeg kaarten heeft gearchiveerd (dus trekstapel voor de 3e keer leeg). Dat is de winnaar van het spel.

Conclusie:
Op basis van het artwork zou ik dit spel nooit kiezen. Het is mooi gedaan maar helemaal niet mijn thema. Wie wel van dit thema houdt, zal hier wel plezier mee hebben want naast de tekening staat er ook nog wat fluff-tekst op de kaarten.
In het begin zijn de kaarten niet zo duidelijk van structuur en wat de voordelen zijn. Maar éénmaal je 2-3 beurten gespeeld hebt, zal dit wel klikken en ben je helemaal mee.
Gameplay: wie van dit soort 1 tegen 1 kaartspellen houdt of bv de tcg-kaartspellen speelt (magic, pokémon,...) zal dit spelmechanisme wel herkennen en de combo's zien. Aan de andere kant komt er hier ook wel wat geluk bij kijken. Omdat je zo snel mogelijk door je deck wil gaan, zal je gewoon veel kaarten afleggen zonder ze te kunnen spelen. Dus zelfs al ken je de decks goed, de kaart die je graag zou willen, komt mogelijks helemaal nooit in je hand.
Fijne 2-speler.