Bij de paaseierenraap van de gezinsbond was er zelfs een echte paashaas. Maar daar had J het niet echt op begrepen, hij had schrik van die paashaas en werd bijna hysterisch toen die dichterbij kwam. De hele tijd heeft hij schichtig rond zich gekeken of die paashaas niet te dicht in zijn buurt kwam. Pas toen de plastieken eitjes van de zoektocht bij de paashaas ingeruild konden worden tegen chocolade-eitjes, was de schrik verdwenen. (Hoe zou dat nu toch komen? ;-))
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten