Deze keer was het Sólstafir, een ijslandse metalband. Het zwaardere, donkerde genre. Niet het genre waar we vaak naar luisteren, maar een groep die bij mij toch vaak als achtergrond opstaat wanneer ik aan het werken ben.
Blij dat ik ze eindelijk ook eens live kon zien. Geen gevulde zaal, ze waren co-programma van Katatonia, maar wel de moeite. Interactie met het publiek, veel energie op het podium, licht en geluid goed afgestemd. Een goeie set.
Daarna kwam Katatonia. En nee, daar konden ze B en mij niet overtuigen. Saai, statisch, monotoon, weinig tot geen interactie met publiek,... Hoewel B de laatste cd wel nog goed vond, was dit niet terug te vinden in de show. We hebben dan ook vroeger de zaal verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten