London Grammar hebben we in hun beginperiode een paar keer aan het werk gezien. Heel zacht, breekbaar en toch heel krachtig. Betoverend mooi. Sindsdien zag B hen wel nogmaals op Werchter, het ticket in sportpaleis x-aantal jaar geleden moesten we skippen wegens de sneeuwval. Daarom keken we er nu ook naar uit om hen opnieuw te zien optreden.
En het was goed. Daar is iedereen het wel over eens. Alleen miste ik die intieme sfeer van de eerste concerten, het breekbare maakte plaats voor optreden voor een groot publiek: visuals, meezingmomenten,... Mooi. Maar anders. En voor zowel B als ikzelf toch minder goed dan we ze al eerder zagen. Al blijft het nog altijd wel betoveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten