Geel!

M deed judo-examen voor zijn gele gordel. En natuurlijk slaagde hij met glans! Bravo M!

Terug?

Een week na de castratie van P en heel veel inspanningen en geduld van onze kant, zien we een serieuze verbetering.

P komt terug bij ons op schoot, hij wil weer geknuffeld worden, speelt opnieuw,... 

De angstagressie zien we nog wel. Overdag reageert hij veel meer op prikkels (bv trein die stopt, iemand die passeert aan ons huis) door te gaan blaffen. 

En hij durft wel nog altijd grommen en zijn tanden laten zien, vooral in de avond. We vermoeden dat hij overdag wat te wild is en dan tegen 's avonds opnieuw pijn heeft, waardoor hij niet kan verdragen dat we hem aanraken.

We zijn al heel blij dat we 'onze' P terug zien. Maar we blijven nog altijd met een wrang gevoel zitten.

Weg

Zaterdag werd P gecastreerd. We bleven het uitstellen omdat we allebei niet zo overtuigd waren om een ingreep te laten uitvoeren. Maar het beleid bij de hondenopvang is gewijzigd en ze neemt nu alleen nog gecastreerde reutjes. En aangezien we wel tevreden zijn van de opvang, gingen we akkoord.
Castratie, het wordt gepromoot als standaardingreep. Reutjes zouden nadien ook rustiger, aanhankelijker en minder dominant zijn. Bij een kleine groep heeft de ingreep een heel ander effect.
Zo ook bij P. De eerste dag dachten we nog aan last van de narcose, pijn,...
Maar het werd mij al snel duidelijk dat er meer aan de hand was. P bleef maar beven, kroop rond met de staart tussen de poten, was heel angstig. En meer, hij beet ons als we probeerden dichterbij komen. Trauma door de ingreep, dierenarts bevestigde ons vermoeden. P denkt dat wij hem 'gestraft' hebben en is nu heel bang dat we hem opnieuw pijn gaan doen. Om dit te voorkomen gromt hij, laat zijn tanden zien en bijt ook effectief. Google leverde mij het woord angstagressie op.
Onze spring-in-t-veld is plots een grommend monster geworden.
Wat nu? Proberen zijn vertrouwen terug te winnen. Zijn grenzen respecteren zonder de nodige zorgen te ontzeggen (medicatie toedienen,...). En véél geduld. Zelfs dan is het helemaal niet zeker dat we ons kwispelstaartje ooit terug gaan zien.
Ik mis mijn vrolijke vriendje...

Frisse neus

Na x-aantal weken van vooral wolken en regen, scheen de zon eindelijk nog eens. We profiteerden er van om nog eens met het gezin naar buiten te gaan. Op voorhand heel veel gezaag want ze wilden niet mee, blaarmeersen is saai,...
Eénmaal daar aangekomen bleek het toch wel leuker dan gedacht.
En op het laatste was het gezaag omdat we terug naar huis gingen ;-)
Samen met P in het doolhof lopen, helemaal rond de vijver wandelen, bij de krekelplas van de glijbaan "slieren",... Lachende kinderen en een hond die uitgeteld was na anderhalf uur spelen en wandelen. Een geslaagde voormiddag!

Picture Perfect

Dankzij nicht L hebben we nog eens een foto waar we alle 5 leuk op staan. Selfies genoeg, maar een echte foto, dat ontbreekt vaak. Dus we zijn dan ook heel blij met deze 'picture perfect', waar zelfs M spontaan lacht!

Gelukkig Nieuwjaar!

Wij wensen jullie een spetterend, fantastisch en liefdevol 2018!