Bezoekdag op kamp. Altijd een dubbel gevoel. Ik zou het liever afgeschaft zien. Het is wel leuk om hen eens bezig te zien, al wat verhalen te horen,...Maar voor de kinderen zelf is het niet evident om daarna terug afscheid te nemen. N had het dit jaar wel héél erg moeilijk. Zo huilen. Terwijl we zo'n leuk briefje kregen, ze amuseerde zich al te pletter,... En dan moet je ze zo achterlaten.Waarschijnlijk (hopelijk!) is ze zich intussen weer heel goed aan het amuseren. Maar ik blijf er wel mee bezig en ben aan het aftellen tot we een positief briefje krijgen of tot ze donderdag terug thuis is, vol avontuurlijke verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten