Verjaardagsfeest

M is wel al een aantal weekjes geleden 3 jaar geworden, maar vandaag was zijn feestje voor de familie.
Het begon niet zo goed, want met het zomeruur was M's bioritme wat in de war. Gelukkig begon het te beteren toen hij lekkere taart kon eten. Na de taart wat spelen, bij de oma en opa's op schoot (jammer genoeg was de andere oma ziek), ballenbad induiken,...
Enkele sfeerbeelden:

Kapoenenstreken

J is een ontdekker. En dat hebben we alweer mogen ondervinden.
Gisterenmiddag had hij niet veel zin om te slapen. Hij heeft er dan maar niets beter op gevonden dan rond te lopen in zijn kamer en de kasten leeg te maken. In 5 min tijd lag alles uit de kleerkast op de grond.
Deze morgen mocht hij met zijn papa naar de winkel. Grabbelen in de kar is een favoriet spelletje. Nu had hij er niet beter op gevonden dan een potje zalmsalade te nemen. En in plaats van het gewoon terug in de kar te zetten, moest hij natuurlijk uittesten wat er gebeurt als je zo'n potje op de grond gooit. Zalmsalade overal.
Nog een nieuw spelletje: we stoppen vanalles in de wasmachine en we wachten af. Zou mama het merken dat er speelgoed in de machine zit voor ze de was insteekt?

Goed Gevoel

Eventjes reclame maken. ;-)
Er staat deze maand een intervieuw in Goed Gevoel over personen met downsyndoom en hun ouders. Ook wij hebben er aan meegewerkt en hebben verteld over hoe ons leven er uit ziet en wat onze hoop is voor M.

Sneeuwpret

Het is lente. En wat krijgen we? Juist, ja, sneeuw! De hele winter geen vlokje sneeuw gezien en nu we ons al verheugden op een warm lentezonnetje krijgen we een sneeuwtapijt.
Het zorgt wel voor de langverwachte sneeuwpret, sneeuwmannen,... En natuurlijk ook mooie beelden.

Paashaasje

Om in de paassfeer te blijven hebben M en J deze namiddag een gipsen paashaasje geschilderd. De vingerverf werd op een borsteltje gedaan, maar al vlug vloog het borsteltje aan kant en werd er met de vingertjes geverfd. Het resultaat:

Het eerste haasje is van M, het 2e haasje heeft J geschilderd.

Paaseitjes rapen

Dankzij de gezinsbond konden we vandaag op paaseierenjacht. Gewapend met een emmertje konden de kindjes paaseitjes zoeken. Het werd een leuke zoektocht in de sneeuw. En daarna nog een receptie voor de ouders met een grote speelhoek voor de kindjes.

Paasmandje

M heeft op school een heel mooi paasmandje geknutseld. Hij is er dan ook heel trots op. Hij is nu volledig klaar om dit weekend paaseitjes te gaan zoeken. ;-)

21-03 = Wereld Downsyndroomdag

Zien
Kunst en Downsyndroom hand in hand
Op 21 maart 2008 wordt wereldwijd de ”wereld downsyndroomdag” georganiseerd. Deze datum werd gekozen daar downsyndroom een genetische afwijking is waarbij er 3 (i.p.v. 2) chromosomen aanwezig zijn van het chromosoom 21. In dit kader organiseert Downsyndroom Vlaanderen een heuse kunstgalerij van 21 tot 30 maart 2008 in de stad Mechelen, meer bepaald in het Kasteel Tivoli.Op 22 maart 2008 om 20 uur geeft John Gevaert een pianorecital.

Doel van dit kunstproject:
-Om er de maatschappij meer bewust van te maken, dat mensen met het syndroom van Down wèl anders zijn, maar zich op hun manier in onze maatschappij kunnen integreren en daar een zinvolle rol kunnen vervullen, starten we dit kunstproject. Alhoewel kinderen en volwassenen met Downsyndroom meer en meer in het straatbeeld komen, worden ze immers nog vaak met een speciale blik bekeken.
-Kunstenaars, in de brede zin van het woord,exposeren een kunstwerk met hun visie over het downsyndroom:° Hoe kijken zij naar de mensen met het syndroom van Down?° Hoe benaderen zij deze mensen in hun kunst?
-Ons doel is de kunst zo breed mogelijk open te stellen: schilderen, beeldhouwen, fotografie, poëzie, eetkunst... We willen niet enkel kunstenaars met naam aantrekken, maar eveneens minder bekende kunstenaars, evenals amateur-kunstenaars en uiteraard kunstenaars met het syndroom van Down zelf.

Locatie
Kasteel TivoliAntwerpse Steenweg 922800 Mechelen

Programma
De tentoonstelling vindt plaats in het Tivoli kasteel te Mechelen en loopt van vrijdag 21/03/08 (wereld Downsyndroomdag) tot en met zondag 30/03/08. De toegang is gratis.Vrijdagavond 21/03/08 vernissage om 20 uur. 19.00 uur: persconferentie20.00 uur: OpeningsredeBezoek aan kunstgallerijReceptieOp zaterdag 22/03/08 zal John Gevaert een pianorecital brengen om 20 uur. Reservaties zijn mogelijk bij Nadine Bongaerts 0473-888 762 of nadine.bongaerts@telenet.beDe tentoonstelling is vrij toegankelijk van zaterdag 22 maart tot zondag 30 maart telkens van 11.30 tot 17 uur

Voor meer info: http://www.downsyndroom.eu/, de website van Downsyndroom Vlaanderen.

Ziek

Deze nacht heeft B geslapen naast een woelend, rillerig, zwetend, snotterend, kuchend,... hoopje mens. Deze morgen had ik hoofdpijn, keelpijn, een verstopte neus, een serieuze hoest en koorts. Conclusie: ziek.
Het zal u dan ook wel niet verwonderen dat zowel M als J zich ook niet 100% voelen en ook een vuile neus en een blaffende hoest hebben.

Playbeach

Deze voormiddag zijn we naar Playbeach, een binnenspeeltuin, geweest. Zowel M als J hebben zich super geamuseerd. In het ballenbad, in het huisje, op de glijbanen, de klimmatten, het springkasteel,... Alles werd uitgetest en goed bevonden. Na een uurtje speelpret kregen ze allebei een fruitsapje. Dat was hoognodig, want van al dat spelen hadden ze grote dorst gekregen. Dan nog eventjes verder spelen, alles nog eens opnieuw doen en toen was het tijd om naar huis te gaan. Moe maar gelukkig van het vele ravotten.

Ingebroken

Deze nacht is er ingebroken in onze auto. De zijruit aan de passagierskant is ingeslaan en er is in het handschoenkastje gezocht. Waarschijnlijk wilden ze de GPS, maar die blijft (gelukkig) nooit in de auto liggen.
De politie is intussen ook al langsgeweest en heeft een proces-verbaal opgemaakt. Blijkbaar zijn we niet de enigen waar er ingebroken is in de auto. Ook vanuit omliggende straten kwamen meldingen van inbraak in de wagen binnengestroomd.
Nu is B alle glas aan het opkuisen zodat de auto straks binnenkan in de garage voor een nieuwe zijruit. Onze plannen voor vandaag zijn nu volledig in het water gevallen en in plaats van een aantal zaken te kunnen doen, wordt het een verloren dagje.

Plastische chirurgie

Engeland staat in rep en roer. De ouders van een meisje met het syndroom van Down lieten hun dochtertje zware plastische chirurgie ondergaan, om haar "aan te passen" aan haar leeftijdsgenootjes. Nog voor het mongooltje vijf was, had ze al drie pijnlijke operaties meegemaakt, zegt de Daily Mail. Ouders van een ander meisje overwegen nu hetzelfde te doen om hun dochtertje beter te laten "aanvaarden".
"Kindermishandeling"
De Britse ouders krijgen bakken kritiek over zich. Sommigen beweren zelfs dat hun daden gelijk staan met kindermishandeling. De ouders reageren dan weer door te stellen dat niemand klaagt wanneer "normale" kinderen hun flaporen laten behandelen. "Waarom zou dat dan anders moeten zijn voor een kind met het syndroom van Down?", zegt Kim Bussey, de mama van Georgia. Zij zegt uit liefde voor haar dochtertje te hebben gehandeld, na meer dan een jaar nagedacht te hebben over de chirurgische ingrepen.
Drie ingrepen
In een eerste stap werd de tong van Georgia ingekort zodat ze die niet meer kan uitsteken. Daarna werd de huid rond de ogen aangepakt, om de typische gelaatstrekken van mongooltjes weg te werken. Tot slot kwamen de wat uitstekende oren aan de beurt. "Maatschappij past zich niet aan"
"De maatschappij oordeelt nu eenmaal vaak op basis van het uiterlijk", weet mama Bussey nog. "Dat zal niet snel veranderen. Dan passen wij Georgia maar aan aan de maatschappij, in plaats van omgekeerd." (jv)
http://www.hetlaatstenieuws.be/hln/nl/33/Fit-Gezond/article/detail/201861/2008/03/11/Ouders-kiezen-voor-plastische-chirurgie-voor-mongooltje.dhtml

Eerst en vooral wil ik zeggen dat Mongolen in Mongolë wonen. En de personen waarover hier gesproken wordt zijn geen mongolen, maar personen met downsyndroom.
Ik begrijp deze ouders totaal niet. Een kind onnodig een aantal pijnlijke operaties laten ondergaan om zogezegd beter aanvaard te worden in deze maatschappij. Dit meisje blijft downsyndroom hebben, of je dit nu uiterlijk aan haar ziet of niet.
Ik vind dit trouwens een gevaarlijke redenering. Waarom moeten onze kinderen zich aanpassen aan wat de maatschappij uiterlijk belangrijk vind vooraleer ze aanvaard zouden worden? Mensen met downsyndroom hebben nu eenmaal bepaalde typische uiterlijke kenmerken. En de maatschappij zal hen moeten leren aanvaarden zoals ze zijn. Zowel uiterlijk als innerlijk.

Klasuitstap

Vandaag stond er voor M's klasje (en de andere kleuterklas) een uitstapje naar het bos van Destelbergen op het programma. Zelf ging ik ook mee, want voor M is zo'n wandeling nog niet haalbaar en moet hij in de buggy.
Het begon niet goed. De bus kwam niet tot aan de school en alle kleutertjes moesten te voet tot aan de bus gaan. Toch een eindje wandelen en zeker met 39 kleutertjes niet evident. Gelukkig had ik assistentie van F, die met veel plezier de buggy van M duwde.
Na de busreis werd er eerst een koekje gegeten en een bekertje melk gedronken. Dan stond er een wandeling op het programma. M zat tijdens die wandeling in de buggy. En natuurlijk wou iedereen wel eens de buggy duwen. En elk om beurt is soms nog wat moeilijk. Maar uiteindelijk heeft iedereen die wou wel eens mogen rijden.
En dan volgde het leukste stukje van de uitstap: de speeltuin. Op de glijbanen, de schommels, het "draaimolentje", het huisje,... Alles werd uitgetest en goed bevonden. M amuseerde zich. Bij veel dingen had hij nog wat hulp nodig, maar met hulp lukte dat eigenlijk heel goed. En hulp krijgt hij genoeg van de andere kindjes.

Kroontje

Vandaag in de klas heeft M deze mooie kroon gekregen. Hij is er bijzonder fier op!

Werkbank

Bij een verjaardag horen natuurlijk cadeautjes. Voor M die zot is van werken en vooral afbreken hebben we het perfecte cadeau gevonden. Een mooie werkbank. Toen hij deze ochtend de living binnenkwam en zijn werkbank zag staan werden zijn ogen zo groot als schoteltjes. Enkel een "Ooooooo" kwam over zijn lippen. Natuurlijk moest dit nieuwe speelgoed direct uitgetest worden. En ja hoor, het is een succes!

3 jaar

Op 9 maart 2005 is M geboren. Ons 1e wondertje is dus vandaag 3 jaar geworden. Gelukkige verjaardag!
En bij een verjaardag kijk ik altijd nog eens terug naar de geboorte. M's geboorte was een heel blije gebeurtenis, maar de dagen nadien kwamen allerlei tegenstrijdige gevoelens boven. Héél gelukkig met ons kleine ventje, maar ook verdriet om zijn handicap.
Intussen zijn we 3 jaartjes verder. Die zijn echt voorbijgevlogen. M is echt een heel lieve kleuter geworden, die natuurlijk ook zijn streken en karaktertje heeft. Maar vooral een kleuter waar we héél trots op zijn!

Oren

Deze morgen moest M op controle bij de NKO-arts. Ze had slecht nieuws. Na een aantal tests is gebleken dat M's gehoor achteruit gegaan is. Hij zal een gehoorapparaat moeten dragen. De gewone spreektaal hoort hij wel, maar lage tonen en zachte geluiden hoort hij niet. Het wordt allemaal nog uitvissen voor ons wat er nodig zal zijn en wat er vanaf nu moet gebeuren.
Het nieuws kwam voor mij toch wel als een donderslag bij heldere hemel.

Groot bed

J mag in plaats van in een babybedje in een groot bed slapen. Net zoals M in juni in het grote bed leerde slapen, is het nu J's beurt. Hij keek eventjes verwonderd dat hij niet in het babybedje neergelegd werd, maar maakte geen enkel probleem. We hebben hem nog niet gehoord, dus ik veronderstel dat hij direct in slaap viel. Ik ben zo trots op hem. Hij wordt echt groot. En flink. Weer een stapje verder voor mijn peutertje.

Geknipt

Gisterenavond stond er een kappersbezoek op het programma. We hoopten dat het goed ging meevallen, maar vreesden voor het ergste, aangezien het vorige kappersbezoek niet vlekkeloos verliep.

Bij het binnenkomen begon J's lipje al te trillen. Het bleef gelukkig daarbij. M zat intussen al op de stoel en liet gewillig zijn haartje knippen. Toen het J's beurt was, kwamen de traantjes, maar die waren wonder boven wonder vlug opgedroogd. Tiktak was interessanter dan blijven wenen. Behalve af en toe een lipje of een eenzaam traantje, was hij ongelofelijk flink.

Het resultaat: