Vandaag heeft onze engelbewaarder zijn best gedaan. We zijn er zonder kleerscheuren uitgeraakt. Als bij wonder.
Een vrachtwagen die vlak na mij het rond punt af reed heeft de fietskar niet gezien. N zat in de fietskar. En ik zie nog altijd het beeld voor mij dat de vrachtwagen de fietskar aan het 'pletten' was tussen de borduur en de vrachtwagen. Ik dacht echt dat ik mijn lieve meisje kwijt was.
Gelukkig hebben omstaanders de vrachtwagen heel vlug kunnen laten stoppen. De fietskar is kapot (er is al zeker een band kapot, maar ze moet volledig gecontroleerd worden), maar toen ik N er uit haalde was er als bij wonder niets aan haar. Geen schrammetje, geen blauwe plek,... Enkel erg geschrokken, net zoals ikzelf.
De politie is gebeld geweest en we hebben de verzekeringspapieren enz moeten invullen. (En ik heb voor de 1e keer in mijn leven moeten 'blazen', standaardprocedure bij een ongeval) Nu is het aan de verzekeringen voor de rest van de zaak af te handelen.
De beelden staan op mijn netvlies gebrand. Ik had ook een lichte shock, stond volledig te beven en te wenen. En ik ben zeker dat ik vannacht niet goed ga slapen. Maar het belangrijkste is dat we niet gewond zijn.
De mensen die het zagen gebeuren hebben zich echt wel over ons ontfermd. Dus ik wil hen daarvoor nog eens extra bedanken! Ook de personen van De Lijn die gestopt zijn en de politie gebeld hebben om alles te regelen en bij ons gebleven zijn tot de politiewagen er was wil ik nog eens bedanken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik snap jammergenoeg heel goed hoe je je nu voelt. Hopelijk zijn jullie vlug over de grootste schrik heen.
En mag je al bij al toch een redelijk goeie nacht hebben!
Mijn adem stokte tijdens het lezen. Gelukkig liep het toch nog goed af.
Een reactie posten