J weet dat M downsyndroom heeft. De laatste tijd stelt hij regelmatig vragen. Soms heel praktisch, soms ook de 'waarom' vraag en hoe je downsyndroom krijgt.
Omdat dit toch vaak terugkomt en we ook telkens een open en eerlijk antwoord geven (op zijn niveau), wou ik eens polsen hoe hij het ervaart dat M anders is dan andere kinderen.
Ik vraag hem of het hem verdrietig maakt, maar nee, eigenlijk niet.
Wanneer ik hem vraag hoe hij er zich dan bij voelt kan hij, na wat nadenken, wel antwoorden. Hij vindt het gewoon ok dat M downsyndroom heeft, want hij vindt M een leuke broer. Hij voegt er wel nog stiekem lachend aan toe "ook al maken we soms ruzie".
Toch wel verhelderend, die gesprekjes!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten