Iedereen kent wel de beruchte winkelscène, een krijsende, roepende, huilende, zich op de grond gooiende peuter of kleuter. Iedereen die jou en je kind staat aan te staren. Sommigen mompelen "Dat zou bij mij geen waar zijn!", anderen geven goed bedoeld advies en nog anderen geven een blik van herkenning.
En ja, gisteren was het zover. J (15 maand, dus dat belooft voor later!) heeft op een uurtje tijd 3 zo'n scènes gemaakt in de meubelwinkel. Eerst omdat hij het Bumba-dekbedovertrek niet mocht hebben, daarna omdat hij de andere dekbedovertrekken niet mocht uit de rekken nemen en als laatste omdat hij niet met de kar mocht rondrijden.
Het negeren van zo'n driftbui is moeilijk met al die starende blikken. En toch is het me gelukt. Gelukkig was B tijdens de laatste 'ik-gooi-me-op-de-grond-en-krijs-alles-bij-elkaar-bui' aan het afrekenen en konden we lichtjes beschaamd de winkel verlaten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
ohh,zo herkenbaar!!!die oudste van ons is ook zo een indewinkelgooiikmeopdegrondkrijsentierallesbijelkaaralsikmijnzinnietkrijg!
ooit de vicks methode toegepast???
Ik denk dat iedereen met kleine kindjes zo'n scènes al heeft meegemaakt , raar maar waar , ik nog niet , haha.
Ik wens jullie bij deze nog prettige feestdagen toe en een goede start van het nieuwe jaar.
Dikke kus aan kapoentjes M en J.
Cica
zou dat echt werken, die vicksmethode ;)
dikwijls willen doen,nooit de moed gehad...
Een reactie posten