Het grote sintgeheim...

Dat is niet langer een geheim voor J. Hij heeft zelf begrepen hoe de vork in de steel zit. Ik merkte al dat hij niet zo enthousiast meer was bij de sintverhalen. En ik zag de twijfel in zijn ogen.
Dan heb ik hem maar even apart genomen om te vragen of hij in sinterklaas geloofde. Ja zei hij. Ik vroeg of hij dat zeker wist dat sinterklaas bestond. Euh... neen dus. Dat zijn gewoon mensen. Ok, maar van wie komen dan de pakjes. "Van mama en papa, hé!", flapte hij er uit. En zijn eerste bekommernis was dan of we gekocht hadden wat hij op zijn verlanglijstje gezet had.
En toen kwam de vraag waarom we hem dat niet vroeger gezegd hebben. Ik heb hem gezegd dat het verhaal toch wel leuk is en dat vond hij ook. Hij is ook wel fier dat hij dit weet en broer en zus niet. Nu is hij echt wel de grote broer en hij geniet nu wel van die status.