Dit weekend zijn we naar een babyborrel geweest. De te bewonderen kindjes zijn een meisje en een jongentje. Jaja, een tweeling. Zo lief, zo schattig, zo koddig,... Ik wou direct aan een 3e kindje beginnen.
Maar ik weet ook wel dat we beter nog eventjes wachten. Mijn verstand neemt nu nog de bovenhand, maar mijn gevoel wil minder en minder naar mijn verstand luisteren.
Komt er nog bij dat ik met mijn wisselende humeurstemmingen heel gevoelig ben. Dus voor B die hiermee moet omgaan is het niet altijd even makkelijk.
Vrouwen en hormonen, geen goede combinatie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik ken dat gevoel van ooh een derde ;-)
Een reactie posten