We waren een spelletje evenwicht bewaren aan het spelen. Hij verloor zijn evenwicht en in plaats van in mijn armen te vallen, zoals hij gewoonlijk doet, verzette hij een voetje en zette er zijn andere voetje bij om zijn evenwicht terug te vinden.Ik heb hem platgeknuffeld, een traantje wegpinkend van geluk. Wat ben ik trots op M!
2 opmerkingen:
Bravo zeg!!
M. komt er wel, op zijn tempo en op zijn manier!!
wauw! ja hoor, dat verdient een traantje van ontroering, want die stapjes zijn er dankzij mama ook hè...
Een reactie posten