Wouter Deprez in het West-Vlaams. Een tentoonstelling/voorstelling over het leven in een West-Vlaams boerendorpje wanneer hij klein was of wat hij zich nog herinnert van de verhalen die verteld werden in zijn jeugd.
De tentoonstelling zelf is eerder een kunstproject waarbij met karton en een aantal attributen beeld gegeven wordt aan de verhalen van Wouter Deprez. Leuk om toch wat beeld bij de verhalen te hebben.
Je kan in een zeteltje zitten en genieten van de verhalen terwijl je je al rollend door de zaal begeeft. Of je kan op je gemak rondlopen.
De verhalen wekken toch wel wat nostalgie op, als je zelf van een West-Vlaams boerendorp afkomstig wordt, is er veel herkenbaar.
Toch bleef ik wat op mijn honger zitten. Op een uurtje heb je elk verhaal gehoord. En het West-Vlaams van Deprez was 'gekuist'. Leuk voor de bezoekers die het anders niet begrijpen, beetje jammer voor de West-Vlamingen. Vooral ook omdat er ook een versie in het algemeen Nederlands is.
Wij konden gelukkig gratis binnen dankzij de zondagvoormiddag-gratis-voor-de-gentenaar. Want de prijzen die ze vragen zijn niet goedkoop. En dat voor uiteindelijke een uurtje in een rolzeteltje met een koptelefoon op luisteren naar een audioguide.
Blij dat ik geweest ben, blij met het nostalgische gevoel en toch wel oef voor de gratis ingang.
De tentoonstelling zelf is eerder een kunstproject waarbij met karton en een aantal attributen beeld gegeven wordt aan de verhalen van Wouter Deprez. Leuk om toch wat beeld bij de verhalen te hebben.
Je kan in een zeteltje zitten en genieten van de verhalen terwijl je je al rollend door de zaal begeeft. Of je kan op je gemak rondlopen.
De verhalen wekken toch wel wat nostalgie op, als je zelf van een West-Vlaams boerendorp afkomstig wordt, is er veel herkenbaar.
Toch bleef ik wat op mijn honger zitten. Op een uurtje heb je elk verhaal gehoord. En het West-Vlaams van Deprez was 'gekuist'. Leuk voor de bezoekers die het anders niet begrijpen, beetje jammer voor de West-Vlamingen. Vooral ook omdat er ook een versie in het algemeen Nederlands is.
Wij konden gelukkig gratis binnen dankzij de zondagvoormiddag-gratis-voor-de-gentenaar. Want de prijzen die ze vragen zijn niet goedkoop. En dat voor uiteindelijke een uurtje in een rolzeteltje met een koptelefoon op luisteren naar een audioguide.
Blij dat ik geweest ben, blij met het nostalgische gevoel en toch wel oef voor de gratis ingang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten