Onze eerste wandeling in het hooggebergte.
Met de auto tot Arenas de Cabrales en dan de bus op naar Poncebos om daarna verder door te dringen in het hart van de picos.
Met de auto tot Arenas de Cabrales en dan de bus op naar Poncebos om daarna verder door te dringen in het hart van de picos.
Bulnes is 1 van de weinige dorpjes in het nationale park. En tot een goeie 20 jaar geleden was dit dorpje dan ook enkel te voet (of te paard) bereikbaar over een gevaarlijk pad vanaf Poncebos.
Nu is er een funicular- een treintje in een tunnel omhoog in het gebergte- die er voor zorgt dat mensen en goederen omhoog kunnen zonder een heuse voettocht te moeten ondernemen.
Wij namen dan ook de funicular omhoog. En legden de laatste honderden meters naar Bulnes te voet af. Daar aangekomen gingen we eerst nog omhoog, naar de Mirador de Bulnes, waar je een zicht hebt op de Pico Urriellu (ook wel Naranjo de Bulnes genoemd). En dan nog even het pittoreske dorpje verkennen vooraleer we de terugtocht aanvatten.
Te voet.
Een mooie wandeling.
Een mooie wandeling.
En die was behoorlijk pittig te noemen. We daalden een goeie 400m met op sommige punten een dalingspercentage van 18%. En dat op stenen die uitgesleten en glad zijn door de vele honderden voeten die dit traject stappen.
Volgens wegwijzers 1u15min, wij deden er bijna het dubbele over.
Wel een heel mooi zicht vanuit de kloof en de wandeling die de rivier ‘Tejo’ volgt. Dit is waar de Picos op z’n mooiste zijn. Maar het was zwoegen en zweten. Voor M echt geen makkelijke wandeling en aangezien we op tijd stonden, legden we er -zeker op het einde- dan ook de zweep op. We moesten echt die gereserveerde bus halen, anders zaten we uren vast in Poncebos.
Wel een heel mooi zicht vanuit de kloof en de wandeling die de rivier ‘Tejo’ volgt. Dit is waar de Picos op z’n mooiste zijn. Maar het was zwoegen en zweten. Voor M echt geen makkelijke wandeling en aangezien we op tijd stonden, legden we er -zeker op het einde- dan ook de zweep op. We moesten echt die gereserveerde bus halen, anders zaten we uren vast in Poncebos.
Het tijdsaspect was toch wel wat stressen. Maar met 2u15min hebben we het gehaald en waren we net op tijd om onze bus terug naar Arenas de Cabrales te nemen.
Hadden we het geweten, hadden we toch de bus gelaten voor wat het was en net zoals honderden anderen ons geluk beproefd hebben en met de auto tot Poncebos gereden zijn in de hoop daar toch nog ergens een parkeerplekje te vinden langs de weg.
Zou ons heel wat minder stress bezorgd hebben.
Hadden we het geweten, hadden we toch de bus gelaten voor wat het was en net zoals honderden anderen ons geluk beproefd hebben en met de auto tot Poncebos gereden zijn in de hoop daar toch nog ergens een parkeerplekje te vinden langs de weg.
Zou ons heel wat minder stress bezorgd hebben.
Wel supertrots op de tieners die deze moeilijke wandeling zonder (veel) morren tot een goed einde brachten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten