De obligate terugblik en evaluatie is er weer.
Wat was leuk?
Wat willen we behouden?
Wat willen we anders?
Dit jaar schoven we nog wat meer op naar het westen van Noord-Spanje. Op de grens van Cantabrië en Asturië. Niet zo heel ver van onze regio van vorig jaar en toch een heel andere beleving. Want ja, de Picos de Europa is toch iets helemaal uniek.
- Het huisje was deze keer erg basic. Maar we behielpen ons. De hygiëne blijft bij mij toch wel wat wringen. Als je iets properder achter laat dan hoe je er toe kwam (zonder daar zelfs maar een grote kuis of zo te doen), mag je je toch wel vragen stellen. Maar van uitzicht en ligging was dit echt wel een voltreffer. Zicht op de uitlopers van de Picos. Heerlijk rustig, geen geluid, geen dichte buren (behalve dan de lokale oudere bewoners van het dorpje). Een stukje op de berg maar dit jaar gewoon vlot bereikbaar. En van ligging om door te dringen in het hooggebergte van de Picos echt wel ideaal. Max 1u rijden waar we ook naar toe wilden. Tussen de kust en het hooggebergte dus we konden echt wel alle kanten op.
- Het weer speelde ons wat parten. We wisten dit op voorhand, in de bergen kan dit soms snel veranderen of net lang blijven hangen. We hadden goeie dagen maar even goed veel bewolking, miezer of zelfs ronduit slecht weer. Maar behalve de dag van het bezoek aan de meren vormde dit minder een issue dan de vorige jaren. Het vroeg soms wel wat herplanning en herdenken, dat wel. En dat we op dagen dat we grote uitstappen gepland hadden wel prachtig weer hadden, zal hier wel een rol in spelen.
- De streek had voor ons voldoende te bieden, ook al was het deze keer vooral natuur en weinig cultuur. De wandelingen in het hooggebergte waren voor ons dan ook het hoogtepunt van de reis. N kon er nog mee om, vond die wandelingen uiteindelijk nog wel ok, al was er veel gezaag vooraf. Maar we merkten wel dat M weinig aan deze reis had, ook al deed hij wel alles mee.
- Wifi. Tja, daar was op voorhand veel om te doen. Voor N het grootste pijnpunt deze vakantie. Met een smartphone die dan ook halverwege de reis foutmelding gaf, was het echt afkicken voor haar. Plots zonder instagram, whatsapp,... (ondanks mogen gebruik maken van werk-gsm van B om foto's te nemen ea) en geen gedownloade films ea voor 's avonds sloeg de verveling echt wel toe. Zelf hebben B en ik dit niet gemist en het is voor ons dan ook geen probleem als er volgend jaar geen wifi is. Mobiel bereik is echter wel een vereiste, zeker met tiener(s) op het thuisfront waar we mee in contact willen blijven. Het grote voordeel van geen wifi: tijd om echt tot rust te komen, boeken te lezen,...
- Dit jaar gingen we zonder P op vakantie. Hoewel we hem echt wel gemist hebben, was het goed dat hij niet mee was. Die wandelingen gingen voor P veel te zwaar geweest zijn. En wij hadden de vrijheid te komen en te gaan wanneer we wilden. Daguitstappen waren geen probleem meer. De reis in de auto was nu ook een stuk rustiger (niet meer de hele tijd gepiep in file maakt een wereld van verschil!). En P kon rustig in zijn vertrouwde omgeving blijven bij J. Iets was beide goed bevallen is.
- De terugreis hadden we toch de gok genomen om in 1 dag te reizen, met de optie ergens uit te slapen als we merkten dat het niet meer ging lukken. Het was pittig en volgend jaar (nog een stukje verder) wordt het sowieso 2 dagen rijden.
Meest memorabele momenten:
- B kiest voor Fuente Dé, Ruta del Cares en Senda Costera
- M kiest na wat aandringen voor Fuente Dé maar vond eigenlijk vooral de momenten in het huisje het leukste
- N zegt met stip op 1 de souvenirwinkeltjes in Cangas de Onís. Maar ook de Fuente Dé en de Senda Costera waren mooie wandelingen.
- Zelf zet ook ik enkel wandelingen op het lijstje: Fuente Dé, Ruta del Cares, Bulnes. Al was de Senda Costera ook een mooie.
Momenten om snel te vergeten:
- B resoluut: Lagos de Covadonga (al moet hij toegeven dat hij er bij mooi weer anders zou over denken). Ook de Bulnes staat op het lijstje, niet voor de wandeling zelf, wel omwille van het stressen of we het zouden halen en dat het voor M eigenlijk te moeilijk was.
- M vond weinig leuk. Maar vooral de meren en de Bulnes-wandeling waren de minpunten
- N zegt haar smartphone die stuk ging. Maar daarnaast ook de meren.
- Zelf zet ik Potes op het lijstje. Na al de mooie dorpjes vorig jaar, had ik eenzelfde soort verwachting voor Potes maar dat bleek helemaal fout te zijn.
- Het huisje was deze keer erg basic. Maar we behielpen ons. De hygiëne blijft bij mij toch wel wat wringen. Als je iets properder achter laat dan hoe je er toe kwam (zonder daar zelfs maar een grote kuis of zo te doen), mag je je toch wel vragen stellen. Maar van uitzicht en ligging was dit echt wel een voltreffer. Zicht op de uitlopers van de Picos. Heerlijk rustig, geen geluid, geen dichte buren (behalve dan de lokale oudere bewoners van het dorpje). Een stukje op de berg maar dit jaar gewoon vlot bereikbaar. En van ligging om door te dringen in het hooggebergte van de Picos echt wel ideaal. Max 1u rijden waar we ook naar toe wilden. Tussen de kust en het hooggebergte dus we konden echt wel alle kanten op.
- Het weer speelde ons wat parten. We wisten dit op voorhand, in de bergen kan dit soms snel veranderen of net lang blijven hangen. We hadden goeie dagen maar even goed veel bewolking, miezer of zelfs ronduit slecht weer. Maar behalve de dag van het bezoek aan de meren vormde dit minder een issue dan de vorige jaren. Het vroeg soms wel wat herplanning en herdenken, dat wel. En dat we op dagen dat we grote uitstappen gepland hadden wel prachtig weer hadden, zal hier wel een rol in spelen.
- De streek had voor ons voldoende te bieden, ook al was het deze keer vooral natuur en weinig cultuur. De wandelingen in het hooggebergte waren voor ons dan ook het hoogtepunt van de reis. N kon er nog mee om, vond die wandelingen uiteindelijk nog wel ok, al was er veel gezaag vooraf. Maar we merkten wel dat M weinig aan deze reis had, ook al deed hij wel alles mee.
- Wifi. Tja, daar was op voorhand veel om te doen. Voor N het grootste pijnpunt deze vakantie. Met een smartphone die dan ook halverwege de reis foutmelding gaf, was het echt afkicken voor haar. Plots zonder instagram, whatsapp,... (ondanks mogen gebruik maken van werk-gsm van B om foto's te nemen ea) en geen gedownloade films ea voor 's avonds sloeg de verveling echt wel toe. Zelf hebben B en ik dit niet gemist en het is voor ons dan ook geen probleem als er volgend jaar geen wifi is. Mobiel bereik is echter wel een vereiste, zeker met tiener(s) op het thuisfront waar we mee in contact willen blijven. Het grote voordeel van geen wifi: tijd om echt tot rust te komen, boeken te lezen,...
- Dit jaar gingen we zonder P op vakantie. Hoewel we hem echt wel gemist hebben, was het goed dat hij niet mee was. Die wandelingen gingen voor P veel te zwaar geweest zijn. En wij hadden de vrijheid te komen en te gaan wanneer we wilden. Daguitstappen waren geen probleem meer. De reis in de auto was nu ook een stuk rustiger (niet meer de hele tijd gepiep in file maakt een wereld van verschil!). En P kon rustig in zijn vertrouwde omgeving blijven bij J. Iets was beide goed bevallen is.
- De terugreis hadden we toch de gok genomen om in 1 dag te reizen, met de optie ergens uit te slapen als we merkten dat het niet meer ging lukken. Het was pittig en volgend jaar (nog een stukje verder) wordt het sowieso 2 dagen rijden.
- B kiest voor Fuente Dé, Ruta del Cares en Senda Costera
- M kiest na wat aandringen voor Fuente Dé maar vond eigenlijk vooral de momenten in het huisje het leukste
- N zegt met stip op 1 de souvenirwinkeltjes in Cangas de Onís. Maar ook de Fuente Dé en de Senda Costera waren mooie wandelingen.
- Zelf zet ook ik enkel wandelingen op het lijstje: Fuente Dé, Ruta del Cares, Bulnes. Al was de Senda Costera ook een mooie.
Momenten om snel te vergeten:
- B resoluut: Lagos de Covadonga (al moet hij toegeven dat hij er bij mooi weer anders zou over denken). Ook de Bulnes staat op het lijstje, niet voor de wandeling zelf, wel omwille van het stressen of we het zouden halen en dat het voor M eigenlijk te moeilijk was.
- M vond weinig leuk. Maar vooral de meren en de Bulnes-wandeling waren de minpunten
- N zegt haar smartphone die stuk ging. Maar daarnaast ook de meren.
- Zelf zet ik Potes op het lijstje. Na al de mooie dorpjes vorig jaar, had ik eenzelfde soort verwachting voor Potes maar dat bleek helemaal fout te zijn.
Dit jaar was het heel moeilijk om de verwachtingen van de tieners en die van ons op elkaar af te stemmen.
Wij merken dat de natuur en de wandelingen echt de soort vakantie is die we willen.
Maar N wil graag wifi, zwembad of zee,... Normaal wou ze dit jaar al thuis blijven en volgend jaar sowieso, vakantiejob en centjes verdienen zodat ze uitstappen kan maken naar pretparken ea met de vriendinnen. Al was er op het einde van de vakantie toch wel een kentering dat ze de wandelingen nog wel ok vond en misschien volgend jaar toch nog mee wil op reis.
M heeft meer nood aan rustmomenten en hij geeft dat ook aan. Hij wil muziek luisteren, spelletje spelen, lezen, tablet kijken,... Maw meer van wat hij thuis ook graag doet en zich mee bezig houdt. En ondanks dat hij de wandelingen wel uit stapte, merkten we dat dit te veel vroeg van hem. De wandelingen waren eigenlijk te moeilijk of te lang voor hem, puur fysiek gezien.
Dit samen maakt dat we al vooruit blikken naar volgend jaar en wat de mogelijkheden zijn. Het idee rijpt om met ons 2 een (wandel)reis te plannen buiten de schoolvakantie. En dan in de zomer met wie dan ook mee wil/kan in het gezin een weekje weg te gaan dichterbij. Meer afgesteld op de noden van de tieners (en dan specifiek voor M).
We hebben dus heel wat denkwerk voor de boeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten