P ging al vaak mee op onze weekendjes aan zee. Hij is echt deel van het gezin. Het leek ons dan ook wel gezellig dat hij op vakantie ook mee zou gaan.
Na 2 nachten weten we nu al zeker dat hij volgend jaar NIET mee gaat op reis. Hij vindt het hier leuk, gaat op verkenning, is blij,... Zolang wij in de buurt zijn.
Waar hij thuis (of aan zee) met gemak een aantal uren tot zelfs een dag alleen thuis kan blijven, lukt dat hier niet. Hij vertrouwt het niet, denkt dat we hem alleen laten (straffen?) en huilt uren aan een stuk. Hij staat echt te bibberen van schrik wanneer je hem even alleen laat. Hij heeft last van verlatingsangst.
Wij slapen niet. Of toch niet zolang P in de keuken zit.
Dus na de 2e nacht, mag hij nu dus mee naar boven om bij ons te slapen.
Voor de uitstappen overdag hadden we sowieso al een aantal plannen om hem mee te nemen.
Maar hij zal toch ook eens een paar uur alleen moeten zijn wanneer wij een stadje gaan bezoeken. Zielig. Maar ook wij willen wel eens iets een vleugje cultuur opsnuiven wat met de hond erbij niet mogelijk is.
We waren ons wel bewust dat een vakantie met hond toch net iets meer aanpassen, plannen,... is. Maar dit hadden we niet voorzien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten