Lepeltje in de mond

J eet dus zelf vaste voeding. Normaal eet hij dit nog met de handjes. Vandaag wou hij, juist zoals M, een lepel. Eten deed hij daar niet mee, maar wat is een lepel toch leuk speelgoed.

Valse kroep

Deze nacht is M volledig in paniek wakker geworden. Hij kon geen adem halen, had pijn en was daardoor in paniek. Ook moest hij enorm hoesten, echt als een zeehondje. En hij was hees. Toen hij gekalmeerd was mocht hij bij ons in bed om zo verder te slapen. Hij is nog een paar maal wakker geworden omdat hij geen adem kon halen. Heel beangstigend voor zowel hem als voor ons.
Deze namiddag hadden we dan een afspraak bij de kinderarts en het verdict: valse kroep. Dus straks wat junifen om het ontzwellend effect en dan maar hopen dat het helpt.
Jammer genoeg is het wel besmettelijk, dus er is kans dat J het ook nog krijgt. Duimen maar dat J ervan gespaard blijft.

Mijn goede voornemen

Af en toe heb ik het moeilijk om 24u/24u en 7 dagen op 7 paraat te staan voor mijn 2 kapoenen. Hoe graag ik hen ook zie, af en toe wil ik wat ME-time. Dit is er tot nu toe nog niet echt van gekomen, buiten enkele zeldzame keren. Dus ik neem me voor om iedere dag minstens een halfuurtje enkel voor mezelf te reserveren. Geen kindjes of man in de buurt, geen tussenkomst in ruzies, geen hulp bij het verpamperen. Gewoon een halfuurtje "rust".
En aangezien ik best ook iets aan mijn conditie zou doen (want na 5m lopen hangt mijn tong al op de grond). En we hier ook een cross-trainer hebben staan, ga ik daar gebruik van maken.
Eventjes niets aan mijn hoofd, in de hoop wat meer innerlijke rust te vinden. En ik sla dan 2 vliegen in 1 klap, want het komt ook mijn conditie ten goede.
Een goed voornemen volhouden, kan je dat leren?

Regen

Deze morgen hing er letterlijk en figuurlijk een regenwolk boven mijn hoofd. Het regent hier goed door. En de weergoden vinden dat ik ook een beetje tegenslag mag hebben.
Het begon al deze morgen vroeg toen ik de poezen wou buitenlaten. Die vonden het maar raar weer en kwamen vlug terug binnen, natuurlijk met vuile poten.
Dan had ik alles klaargemaakt om M naar de onthaalmoeder te brengen, maar ik vond de paraplu niet. Ik wil vertrekken en stop M in de buggy. Geen probleem tot ik buiten kom en de regenhoes over de buggy span. M begint te huilen van schrik. (Gelukkig bestaan er op zo'n momenten tutjes.)
De paraplu gaat open en rarara, die is kapot. Er vallen een paar staafjes naar beneden en de ene helft blijft slap hangen. Dan maar ons haasten zodat we niet te nat worden.
Bij de onthaalmoeder wil M niet blijven, hij wil terug mee naar huis met mij. Hij roept en weent hartverscheurend, en ook al zegt elke vezel in mijn lijf dat ik hem mee naar huis moet nemen, toch wint mijn verstand het en ik laat hem bij de onthaalmoeder, wetende dat hij over een paar minuutjes gekalmeerd is en hij een leuke dag zal hebben.
Terug thuis laat ik J nog eens bij me drinken en dan vertrekt J langzaam naar dromenland.
Deze avond zal ik ook eventjes kunnen wegdromen met de avonturen van Kapitein Jack Sparrow. We gaan naar de bioscoop naar "Pirates of the Caribbean: at worlds end" gaan kijken.

Kikisj

Deze namiddag naar een voorstelling van Kikisj geweest. Leuke kleertjes die ontworpen zijn en verkocht worden door een kennis. We waren met een groepje mama's (en B was de enige papa en hij heeft zich voortreffelijk gedragen tussen de kletstantes!). Veel gebabbeld, ook al was ik meer een luisteraar dan een babbelaar. Lekker gegeten (de taart was echt lekker, M vond dit duidelijk ook ). En zowel M als J hebben een heerlijke tijd gehad. Ze hebben echt zo flink gespeeld, en zijn dan nu ook volledig uitgeteld. Het was echt een gezellige namiddag!

M met de loopauto

Van de kinésiste moet M veel oefenen met stappen. Hij heeft dan ook voor zijn verjaardag een paar maand geleden een mooie loopauto van HABA gekregen. In het begin keek hij er niet naar om. Maar de auto is blijven staan en nu vindt hij niets leuker als stappen met zijn loopauto. En nu het mooi weer is, is dat zelfs nog leuker. Nu heeft hij veel meer ruimte. Kijk maar!

Impressies van een leuke dag

Garnalen

M wordt ziek van garnalen. Dit hebben we gisterenavond mogen ondervinden. Hij wou gisteren al bijna geen tomates crevittes eten en ook zijn frietjes bleven onaangeroerd. En dat terwijl hij anders zo'n frietjesmonster is. Zijn flesje melk had hij wel nog opgedronken. Rond 22u heeft hij serieus moeten overgeven. Hij zag lijkbleek. Hij voelde zich overduidelijk niet goed. We hebben hem nog vlug een bad gegeven, de lakens ververst en gedweild en dan kon hij terug slapen. De hele nacht heeft hij onrustig geslapen, maar deze morgen ziet hij er al een stuk beter uit. En hij speelt zoals anders.
Dit is niet de eerste keer dat hij zo moet overgeven. Vorige 2 keren was het telkens na garnaalkroketten gegeten te hebben. Nu hij ook deze reactie doet na het eten van gewone garnalen, weten we dat hij daar dus overgevoelig voor is. Dat wordt dus opletten dat hij geen garnalen meer eet.

"Mama"

J heeft deze voormiddag voor de eerste keer "mama" gezegd. Of zo maak ik mezelf toch wijs. Hij stond recht aan het park en geraakte niet meer naar beneden. Hij begon wat te zeuren en plots kwam er mammam uit zijn mondje. Bewust? Geen idee. Maar het eerste stapje in het mama-zeggen is gezet.

Rapley

"Baby's met een lepel voeden uit een potje is niet goed"
Baby's met behulp van een lepeltje voeden uit de vele soorten potjes met 'pureevoedsel' die momenteel op de markt zijn, is niet goed voor hen. Dus geef ze liever enkele maanden melk, en dan vaster voedsel. Die waarschuwing, die de Britse krant The Observer afdrukt, is afkomstig van een van de kopstukken inzake kinderverzorging bij Unicef.
Gill Rapley van Unicef is van mening dat baby's die vanaf heel jeugdige leeftijd met de lepel uit een potje worden gevoed, op latere leeftijd meer kans lopen op gezondheidsproblemen. Volgens Rapley is het geen goed idee om alleen voeding in pureevorm te geven en moeten kleuters zichzelf op vroegere leeftijd leren voeden, zonder het lepeltje van moeder, want kauwen is goed voor hen. Ze wijst erop dat "degelijk wetenschappelijk onderzoek er geen twijfel over laat bestaan dat een baby tijdens de eerste maanden van het leven niets anders nodig heeft dan melk, ofwel uit de moederborst of in de vorm van formulemelk. Wanneer een baby zes maanden is, moet hij of zij zelf beslissen wat hij in de mond neemt. Als de kleine rechtop zit, en een volwassene toezicht houdt, kan de baby zichzelf dan voeden met de vingers". (LIM)
Bronnen:http://www.hln.be/hlns/cache/det/art_495860.html?wt.bron=hlnNieuwsbrief
http://www.guardian.co.uk/medicine/story/0,,2104953,00.html

Gelukkig wisten we dit al vroeg en hebben zowel M als J op deze manier met vaste voeding kennisgemaakt op de leeftijd van 6 maand.
Bij M was dit nog wat moeilijk omwille van zijn motorische ontwikkeling. Hij kon nog niet goed rechtop zitten en ook stukjes naar de mond brengen was moeilijk. Omdat M (oa door slechte begeleiding bij de borstvoeding) al kunstvoeding kreeg en echt wel honger had (op kunstvoeding staat nu eenmaal een limiet), zijn we dan eventjes overgeschakeld naar papjes. Maar vanaf 13 à 14 maand eet M stukjes.
J is een natuurtalentje. Hij eet graag. De hoeveelheid varieert, maar zolang hij borstvoeding op verzoek krijgt, komt hij niets te kort.
Het is echt een plezier om hen zo te zien eten.
Zelf heb ik veel steun gehad aan het bijvoedingsforum.

Terreur in de winkel

Omdat we op 30 juni naar een trouwfeest moeten en ik nog altijd niets had om aan te doen die avond, zijn we deze voormiddag gaan winkelen. Het was de bedoeling dat ik op mijn gemak kon kleren kiezen en passen. Maar dankzij mijn 2 terroristen is dat dus grandioos mislukt. We hadden ook nog wat andere zaken nodig uit de stad, dus had B voorgesteld om allemaal samen te gaan. Ok, zo gezegd, zo gedaan. J was al wat lastig, maar toch maar vertrokken in de hoop dat hij vlug ging slapen. De andere boodschappen hebben we eerst gedaan, zodat ik tijd had om te passen. Alles gaat goed tot we aan Cora Kemperman komen. Ik kies een aantal kledingstukken en ga het pashokje in. Een concert van jewelste breekt los. M is bang van het gordijn van het pashokje, J heeft schrik omdat hij me niet meer ziet. Gelukkig krijgt B hen redelijk vlug terug kalm. Maar telkens ik eventjes kom tonen wat ik aanheb, breekt er opnieuw een huilconcert los. Ik vloek in mijn binnenste en schaam me te pletter dat mijn 2 terroristen de boel op stelten zetten. Uiteindelijk heb ik gevonden wat ik zocht en kunnen we gaan betalen. Van op mijn gemak kledij te kiezen en te passen is er niets in huis gekomen. Volgende keer ga ik wel alleen winkelen. Want dit wil ik nooit meer!

Boekenpret

Zowel M als J zijn gek op boeken. Bij J is het nog vooral om op te sabbelen, maar M is echt al geïnteresseerd in de prentjes en verhalen. Regelmatig komt hij dan met een boekje die hij me aangeeft en waarmee hij duidelijk wil maken dat ik hem moet voorlezen. Vooral boekjes met dieren vindt hij leuk. En dan heeft hij graag dat ik de dierengeluiden nadoe en er het SMOG-gebaar bij maak.

Ook elke middag en avond is het boekjestijd. En dat is een teken dat het tijd wordt om rustig te worden en te gaan slapen. Vooral 's avonds heeft M nood aan dat avondritueel. Eerst een boekje lezen, dan nog wat rustig in de zetel met een flesje melk en daarna nog een verse pamper, pyjama aan, een nachtzoen en in bed.

Slaapwel!

Gratis ijs

Dankzij een tip van de maffe verpleegster heb ik meegedaan aan een wedstrijd om gratis ijs te krijgen. Ik was 1 van de vele gelukkigen en zat dan gisteren ook ongeduldig te wachten op de levering. Gisterenavond nog altijd niemand te zien, dus ik was erg teleurgesteld omdat ik echt wel zin had in een ijsje.

Deze ochtend ging de bel, ik vermoedde dat het de postbode was, maar nee, het was de ijsboerke-man met mijn pakketje gratis ijs. Zomaar liefst 5 lekkere ijsjes staan nu in de diepvries te wachten tot er iemand ze opeet. De verleiding is groot, maar ik wacht tot deze namiddag nadat de kindjes fruit gegeten hebben. Dan krijgt M ook een ijsje (J is daar nog te klein voor) en ga ik ook lekker meesmullen.

Kookkunsten

Mijn 2 kleine mannen koken graag. En ik ben dan proefkonijn. De heerlijkste gerechten heb ik zo al gegeten. Spaghetti, frietjes, ijscrême,... M maakt dus enkel dingen die hij zelf heerlijk vindt.
Het kooktalent zullen ze wel niet van mij gekregen hebben. Koken, ik vind daar niets aan. Als het nodig is, doe ik het wel, maar dan liefst iets eenvoudigs dat vlug klaar is. B daarentegen kookt graag en goed. Hij tovert de lekkerste dingen uit een hoop ingrediënten. Alleen bij de hoeveelheden slaat hij de bal wel eens mis. Soms kan er hier een heel leger mee-eten. Maar waar klaag ik over? Bijna iedere avond staat hij achter het fornuis om een lekkere en gezonde maaltijd op tafel te zetten. B, dank je wel hiervoor!

Slaap (of het gebrek aan...)

Deze nacht is het dan toch gebeurd. M is uit zijn grote bed getuimeld. We werden opgeschrikt door een serieuze boenk en daarna een huilconcert. B is vlug gaan kijken en vond M naast het bed. Hij heeft hem terug onder de lakens gestopt en M sliep gewoon verder. Na grondige inspectie deze morgen heb ik geen enkele buil kunnen vinden.
J heeft deze nacht voor de 1e keer in het babybedje 'geslapen'. We hadden het babybed op de hoogste stand gezet en zo naast ons bed (er dus een soort co-sleeper van gemaakt). Maar J vond dit blijkbaar erg leuk en heeft geregeld liggen spelen. En deze morgen vond hij dat het om 5u30 al tijd was om op te staan. Een idee dat B en ik niet zo goed vonden.
Kleine kindjes en een goede nachtrust gaan dus jammer genoeg niet samen.

Ik sta!

J staat recht! Vandaag heeft hij de hele dag niets anders gedaan dan zich rechttrekken. Hij probeert ook een paar pasjes opzij te zetten, maar dat is nog te moeilijk. Wat gaat dit snel. Nog geen 9 maand is J en hij staat nu al stevig op zijn beentjes (met steun). Ik voel vooral verwondering. Bij M gaat dit alles veel moeilijker, moet elke volgende stap in zijn ontwikkeling goed geoefend worden en duurt het zo lang tot iets lukt, wat dan weer erg frustrerend is voor M. En bij J gaat alles zo vanzelfsprekend.
Ik vraag me wel af hoe M zal reageren het moment dat J iets kan wat M nog niet kan. Want dat moment zal waarschijnlijk niet zo lang meer op zich laten wachten.

Een zomerse namiddag

M stapt aan 1 handje. J zit in het gras.

Vaderdag

Voor vaderdag heeft M getekend en gestempeld met verf. Ik had dan nog het kaartje verder afgewerkt en dit is het resultaat.

Als cadeautje heeft B de trotter van Languedoc-Rousillon gekregen. Volgend jaar gaan we naar Zuid-Frankrijk op reis en zo kan B zich al wat verdiepen in de locale cultuur. Uitstapjes plannen, bezienswaardigheden zoeken, leuke kindvriendelijke restaurantjes uitzoeken,...

PS: Het grote bed van M is trouwens een voltreffer! M heeft zalig goed geslapen. J daarentegen vind zijn nieuwe bed niet leuk. Dus hij heeft terug tussen ons geslapen.

Het grote bed

En ja, dankzij een extra ritje naar Ikea voor een lattenbodem is M's bedje volledig klaar! Hij keek er echt naar uit om er in te mogen slapen. We hadden gevreesd voor veel rondkruipen in de kamer, maar het is nog altijd stil. Hij is echt zo flink! Wat ben ik trots op mijn grote mannetje!

Deze nacht zal ook de eerste nacht zijn dat J niet bij ons in bed slaapt. Nu M een groot bed heeft, gaan we J in het babybedje laten slapen. Of dat is toch de bedoeling. Vooral B wil ons bed terug voor onszelf. We zullen wel zien. Als J deze nacht wakker wordt voor borstvoeding, zal hij daarna tussen ons verder slapen. En ik hoop stiekem dat hij het babybed maar niets vind en hij nog wat langer tussen ons kan liggen.

Lang leve Ikea

M wordt al een grote peuter, dus we vinden het tijd dat hij in een 'echt' bed slaapt in plaats van in een babybed. B ging vandaag het nieuwe bed in elkaar knutselen. Vol goede moed is hij er aan begonnen. Simpel klusje. Of toch niet? Blijkt dat je ook een lattenbodem nodig hebt voor een bed (goed opgemerkt van ons! ). Maar in het ikea-pakket zit geen lattenbodem. Dus na de middagdut van M en J wordt er nog een uitstapje naar Ikea gepland. En terwijl we daar dan zijn ga ik ook nog een donsdeken en dekbedovertrekken meenemen. M zal zelf mogen kiezen.
En plots merk ik dat ik het toch moeilijk heb om afscheid te nemen van de babytijd van M. Een tijd die heel wat moeilijke momenten met zich meebracht, maar ook een tijd waar ik intensief genoten heb van mijn kleine mannetje.

Moedermelk natuurlijk!

Mijn keuze voor borstvoeding was voor mij de normaalste zaak van de wereld. We hebben van moeder natuur die borsten voor een reden gekregen.
Onze Simba en haar Felicia denken daar juist hetzelfde over.
En zie hier het resultaat!

Aangezien borstvoeding me nauw aan het hart ligt, denk ik er dan ook over om La Leche League leidster te worden. Want ondanks dat borstvoeding zo natuurlijk zou moeten zijn, zijn er veel vrouwen die problemen ondervinden. En omdat ik ervaar hoe mooi het kan zijn om mijn kindje te zien groeien op mijn melk, wil ik vrouwen die ook het beste willen geven aan hun kindje(s) hierbij helpen.

Verkiezingen

M is waarschijnlijk aangestoken door het verkiezingsvirus. Ten huize Lieze zijn er geregeld eens politiek geïnspireerde discussies. En zoals in de echte politiek, gaat het er dan soms luidruchtig aan toe. Maar M gaat zelfs een stapje verder. Hij wil zelf in de politiek gaan en laat dan ook van zich horen.

Lekker... of toch niet!

M is er deze morgen weer eens in geslaagd. Bij het verversen van J hoor ik plots een boenk. Ik ga zo vlug mogelijk kijken wat er gebeurd is. Bij het kattenhok (ruimte tussen de keuken en de gang) zie ik dat de deur dicht is en hoor ik M bezig. Bij het openen van de deur merk ik het direct. M heeft van de kattenkorrels "gesnoept". Hij wrijft dan nog eens goed over zijn buikje, het SMOG-gebaar voor 'lekker'. Maar gelukkig heeft hij de korreltjes terug uitgespuwd.

Kattenbakkorrels laat hij tot nu toe nog met rust. Blijkbaar weet hij instinctief dat die vies zijn, terwijl hij anders de raarste dingen eerst in de mond steekt. Zowat alles is hier al de revue gepasseerd. Van grassprietjes tot steentjes, van spinnen tot mieren,...

Aan zee

Dit is een foto van een 3-tal weekjes geleden. Aan zee in Oostende. M vond het strand heel erg leuk, maar was boos omdat hij niet mocht wegkruipen. Jaja, ons M'ke is een weglopertje. En mama moet ogen op haar g*t hebben zodat ze M niet kwijtgeraakt.
Het zou niet de eerste keer zijn dat we M niet meer vinden. Hij is erg goed in zich verstoppen. Die keer dat hij bijna bij de buren in de tuin zat, zit nog vers in mijn geheugen. Of toen ik van het toilet kwam en hem niet meer vond, na lang zoeken vond ik hem onder tafel.
Inventief in het weglopen en zich verstoppen is hij wel. En mama wordt dan wel inventief in het opsporen van M.
Wat zal dat straks geven als J het voorbeeld van M gaat volgen.

Ons eerste blogavontuur

En ja, we zijn vertrokken, het startschot is gegeven. M is druk bezig aan het vertellen en ik schrijf hier neer wat hij me allemaal duidelijk wil maken.

Het is allemaal nog wat wennen, maar we komen er wel. Net zoals M er wel zal komen, op zijn eigen-"wijze" manier.