Sneeuw aan zee

Gisteren kreeg ik het lumineuze (ahum) idee om nog eens naar zee te gaan. Ze voorspelden wel lichte sneeuw, maar het draaide anders uit en we kregen een volle lading sneeuw over ons heen. Plots zaten we eventjes in een sneeuwstormpje. Dan maar vlug ergens binnen een warme chocomelk gaan drinken. Eventjes opwarmen en op onze positieven komen, want M had toch wat schrik van die striemende wind.

Daarna konden ze even genieten van de sneeuw. J vond dit heel leuk, sneeuwballen maken. M keek liever de kat uit de boom.

En dan werd de rit naar huis aangevat. Dat was andere koek. We hebben er welgeteld 3,5u over gedaan. Alles ging redelijk vlot tot we vlakbij Gent kwamen. En toen begon de miserie. Om van de ene kant van Gent naar de andere kant te geraken hebben we 2u in file gezeten. We stonden gewoon stil! Gelukkig zijn zowel M als J héél flink geweest in de auto.

Volgende keer als er sneeuw voorspeld wordt blijven we toch wel thuis om hier van de sneeuwpret te genieten.

Nog een paar sfeerbeelden:

Nog een bezoekje aan de vroedvrouw

Zondag op maandag had ik een hele tijd voorweeën. Ik hoopte al dat het ging doorzetten, maar nee, het viel weer stil.
Vandaag stond er nog een bezoekje aan de vroedvrouw gepland. Alles is ok met ons prutske, de harttoontjes zijn ok. En de voorweeën hebben toch iets uitgehaald. Het babytje is goed ingedaald, ik heb al een verweekte baarmoederhals en al een ruime 2 cm ontsluiting.
Het kan dus voor iedere dag zijn, maar ik kan ook nog altijd over tijd gaan. Dus het wordt gewoon afwachten. ;-)

Het begint al vroeg...

Deze namiddag naar een babyborrel geweest. En er was daar een lief schattig meisje (N) van ongeveer anderhalf. J was direct verkocht en had zijn speelkameraadje gevonden. Ook M was gecharmeerd van N. M gaf N een zoentje en J wou dat ook doen. En je raadt het al, M was jaloers en duwde J weg. J zocht dan maar troost in de armen van een ouder meisje.
Als dat een voorbode is voor de pubertijd staat ons nog wat te wachten...

Thuisbegeleiding vreest langere wachttijden

Thuisbegeleiding vreest langere wachttijden
Er komt volgend jaar geen extra geld voor thuisbegeleidingsdiensten. Wachttijden zullen nog toenemen.
Tanderuis, de Oost-Vlaamse thuisbegeleidingsdienst voor personen met autisme, slaat alarm. In een brief aan alle gezinnen die zich voor thuisbegeleiding bij hen hebben aangemeld, leggen ze uit dat de nu al bestaande wachttijd, van 2 tot 2,5 jaar, volgend jaar wellicht zal oplopen."De minister heeft ons laten weten dat er volgend jaar niet in uitbreidingsmiddelen voorzien is op de begroting van het Vlaams Agentschap. Tot nu toe konden we de afgelopen jaren elk jaar een beetje groeien. Het was niet heel veel en we kenden nog altijd wachtlijsten. Maar nu gaat het alleen nog maar erger worden, vrezen we", aldus directeur Danny Aelvoet.
Tanderuis heeft 400 Oost-Vlaamse gezinnen in begeleiding, en er staan er nu nog eens 375 te wachten. Als er in september volgend jaar geen uitbreiding komt, zoals de voorbije zeven jaar wel telkens is gebeurd, zullen er vermoedelijk 500 gezinnen op de wachtlijst staan.
Er zijn vergelijkbare thuisbegeleidingsdiensten in elke Vlaamse provincie en voor vijf groepen handicaps. Samen hebben die 1.520 gezinnen in begeleiding en 1.565 wachtenden.
De Vlaamse minister van Welzijn, Steven Vanackere (CD&V), benadrukt wel dat hij ijvert voor een meerjarenplan voor de gehandicaptenzorg, waardoor uitbreiding mogelijk zou worden vanaf 2010. (belga/tdb)
14/11/08 06u19
http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/article/detail/487509/2008/11/14/Thuisbegeleiding-vreest-langere-wachttijden.dhtml

Dit is weeral een kaakslag voor de gezinnen met een kind met een handicap. Gezinnen die begeleiding nodig hebben, hebben die NU nodig, niet over zoveel jaar. Er is nu al zoveel keer geld beloofd voor de 'gehandicapten'sector, maar weeral eens blijken dit loze beloften.

Zindelijkheid in progress

J is nu volop bezig met zindelijk worden. Na de eerste 2 dagen hysterisch gehuil bij pipi in het onderbroekje, dan ziek zijn, daarna het gewoon komen zeggen nadat hij pipi gedaan had in zijn onderbroekje, zijn we vandaag een stap verder.
Hij voelt dus wanneer hij pipi moet doen, alleen wil hij niet op het potje gaan. Na 2u zonder accidentje heb ik hem gestimuleerd om toch op het potje te gaan (jaja, een picknickje beloven doet echt wonderen! ;-)). En jawel, een flinke plas belandde in het potje! Ik heb hem dan ook uitgebreid geknuffeld, wel 100 keer bravo gezegd,... En hij mocht dan zelf zijn plasje in het grote toilet doen. Een trotse J en een nog trotsere mama!

Buikfoto

Nog eens een foto van mijn reusachtige buik.
Op iets meer dan 36 weken kan ik mijn voeten niet meer zien, is het bijna onmogelijk geworden kousen of schoenen aan te doen en is het stappen moeilijk geworden.
Het getrappel is nog altijd leuk, maar af en toe erg hevig. Vooral 's nachts word ik regelmatig uit mijn slaap wakker geschopt.

Wandeling in het park

Omdat het toch even droog was en het zonnetje zelfs even kwam piepen, zijn we nog eventjes naar buiten geweest. Na een paar dagen binnenshuis, door ziektes, deed het deugd om een frisse neus te gaan halen.

Babyjaloezie

Vandaag werd het park omgetoverd tot 'parkwieg'. Al het speelgoed werd er uit gehaald en de parkbekleding werd er aan gehangen. En daar kwamen de eerste tekenen van jaloezie naar boven piepen. J wou constant naar de baby kijken, hij wou ook in het park en natuurlijk wou M dit dan ook.

Wanneer komt er eindelijk een oplossing?

Lien (13) mag niet op schoolbus door omzendbrief
ZONNEBEKE - Lien (13) uit Zonnebeke, bij Ieper, heeft het syndroom van Down. Ze volgt aangepast onderwijs in Poperinge. Maar Lien mag niet mee met de schoolbus, die nochtans wel in haar straat passeert om andere leerlingen van haar school op te halen. Liens ouders, Hans Bouten en Ann Verhelst, kregen te horen dat een omzendbrief van onderwijsminister Frank Vandenbroucke bepaalt dat kinderen met een handicap alleen nog op gratis schoolvervoer kunnen rekenen als ze kiezen voor de dichtste school. In het geval van Lien ligt die in Klerken, op 19 km van Zonnebeke. Maar de school in Klerken is volzet en dus gaat Lien naar de tweede dichtste school: De Lovie in Poperinge, op 23 km van Zonnebeke. 'Enkele huizen verder woont een meisje van 17 met een handicap. Zij mag wel mee met de schoolbus, omdat de nieuwe regeling alleen geldt voor eerstejaarsleerlingen. Omdat een aangetekende brief van ons naar het ministerie van Onderwijs onbeantwoord blijft, hebben wij zelf een oplossing bedacht, die eigenlijk wel belachelijk is. Wij rijden nu elke ochtend met Lien vóór de schoolbus uit tot aan een rotonde in Ieper, op 18 km van De Lovie. Dat is één kilometer minder ver dan de school in Klerken. Daar mag onze dochter wel op de schoolbus stappen.' Op het departement Onderwijs geeft men toe dat dit een absurde situatie is. Er wordt dan ook naar een oplossing gezocht. Wellicht zal Lien binnenkort bij haar buurmeisje mogen opstappen. (pli)
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=GH622MCUR

Dat is toch niet te geloven! Wanneer gaan de heren en dames ministers eens een degelijke oplossing zoeken voor het bussen'probleem' van het bijzonder onderwijs?

Vergadering op school

Vandaag was er een vergadering gepland op school. Zo zit iedereen eens samen: de juf, het CLB, de klasbegeleiding, de thuisbegeleiding, het revalidatiecentrum, de brugfiguur en wij. Een goed moment om eens te kijken hoe het loopt in de klas, waar de moeilijke punten liggen, wat goed gaat, waar we moeten bijsturen, hoe we iets gaan aanpakken zodat iedereen op dezelfde manier bezig is,...
En het moet gezegd: we hebben een fantastisch team die zich echt allemaal inzet om het zowel voor M als voor de andere kindjes in de klas zo aangenaam mogelijk te maken.
We beseffen heel goed dat het niet altijd even evident is, maar we merken dat M het goed doet, de juf ziet hem stapje voor stapje vooruit gaan, het sociaal contact met de andere kindjes gaat beter dan vorig jaar,...
We houden er een goed gevoel aan over en we gaan dus met volle overtuiging verder op de ingeslagen weg.

35 weken en 4 dagen

Zover zijn we vandaag. Het aftellen is nu echt wel begonnen. Aftellen naar de 37 weken, want dat is het moment dat een thuisbevalling mogelijk is. De vroedvrouw is vandaag langsgeweest en alles is ok. De harttoontjes waren normaal, het kindje is al wat aan het indalen. De materiaallijst is overlopen, dus nu kunnen we alles in huis halen en vanaf dan is het uitkijken naar de geboorte van ons prutske!

Zindelijkheid

Sinds vandaag zijn we aan het proberen of J al rijp is om zindelijk te worden. Ik vraag hem geregeld of hij pipi moet doen. Hij antwoord telkens 'nee'. En dan vraag ik hem of hij het gaat zeggen wanneer hij wel pipi moet doen. Met een grijnslach bekijkt hij me en roept 'NEE!'.

Broederliefde

Geregeld zijn er tussen M en J 'vechtpartijtjes', er wordt regelmatig ruzie gemaakt tussen de broers. En toch kunnen ze elkaar niet missen. Ze zien elkaar echt graag en dat laten ze dan ook wel merken. Een zoentje geven, een aaike geven en heel af en toe volgt er een dikke knuffel.