Vikingen

De tentoonstelling in het gallo-romeins museum in Tongeren rond vikingen zag er veelbelovend uit. We wilden die al een eindje doen en gisteren was dan eindelijk de dag. Jammer genoeg werd het toch wel een beetje een teleurstelling. Het was er superdruk (Volgens de meneer aan de kassa was het toen nog rustig! En inderdaad in de namiddag was het helemaal niet te doen). Er waren veel kleine voorwerpen waardoor het voor de kinderen al moeilijk was om een glimp op te vangen van wat er tentoon gesteld lag. Er was wel heel veel info, maar dan vooral in tekst, wat voor kinderen niet echt ideaal is. Door de drukte was er ook de tijd en ruimte niet om rustig te lezen en uitleg te geven. Zelfs J verloor snel zijn interesse, terwijl hij anders de eerste is om dingen te bekijken en uitleg te vragen.
En wat ik zelf een hele domper vond, was dat ongeveer de helft van de tentoongestelde objecten replica's bleken te zijn.
We hoopten dus op een betere namiddag. En gelukkig kwam die er ook voor de kinderen. Ze mochten eerst zelf archeoloog zijn. Een stuk zand waar ze in mochten graven op zoek naar de voorwerpen en wanneer ze die gevonden hadden, mochten ze die tekenen en dan op zoek gaan in het museum (vaste tentoonstelling) en vraagjes er over oplossen. Dat bleek een echte hit. Ze werkten alle 3 heel goed samen, waren geïnteresseerd,... En natuurlijk waren ze apetrots op hun diploma van archeoloog voor 1 dag!
Daarna mochten ze nog iets knutselen in het creatief viking-atelier. J en N kozen voor een vikingboot. M koos - hoe kan het ook anders - voor een zwaard. Ze waren dan ook erg blij met het resultaat.
Daarna gingen we de vaste tentoonstelling nog eens bekijken. Maar we merkten aan de kinderen dat het genoeg was geweest. Ze begonnen ruzie te maken, N kreeg een driftbui,... Tijd om nog iets te drinken en dan de lange tocht terug naar huis te maken.
De kinderen vonden het een leuke dag, B en ik bleven wat op onze honger zitten.

Een gewoon gelukkig gezinsleven!

Een oproepje op de facebookpagina van downsyndroom vlaanderen.
We willen een poster de wereld insturen, waarin jullie aan het woord komen. Reageer en geef in een tiental woorden weer wat het leven met jullie liefste met DS voor jullie inhoudt.
Leven met mijn zoon/dochter/zus/broer/... met downsyndroom is .............

En bij mij kwam heel spontaan:
Een gewoon gelukkig gezinsleven!

Geen grote woorden, geen speciallekes, maar gewoon een gezin zoals alle andere.
M heeft down maar dat maakt ons niet anders dan andere gezinnen. Wij hebben gewoon leuke momenten en we hebben al eens ruzies, dat verschilt in niets van hoe het er bij de vrienden, familie,... aan toe gaat.

Brokkenpiloten

Weer een paar jaar van mijn leven kwijt. Op de Gentbrugse Meersen was M in het klim-spinnenweb gegaan. En plots viel hij van een paar meter hoog naar beneden. Hij begon gelukkig direct te huilen, hij had een paar schaafwonden en hij zag lijkbleek maar voor de rest leek hij wel ok. Hij was vooral erg geschrokken. En 5 min later kon hij alweer luidruchtig schommelen en spelen dat er een storm op zee was. Oef.
Voor de val had ik wel al een paar leuke foto's genomen en die wil ik jullie niet onthouden.

Downdroom

Aan tafel ging het gesprek over een kindje met een handicap. M zei direct 'ik'. Hij weet dus heel goed dat hij anders is en een handicap heeft.
Hij benoemt zijn handicap als 'downdroom'. En geef toe, dat klinkt toch zoveel mooier dan downsyndroom!

Posters

N had voor haar verjaardag al een nieuwe poster gekregen. En de jongens waren eigenlijk ook al een eindje toe aan een nieuwe poster. Iets voor grote jongens. Hun vorige toy story prent was al van de muur gehaald en hun kamertje oogde toch wel leeg.
Vandaag kregen ze hun langverwachte post. Voor elk een star wars poster. Die werd natuurlijk meteen opgehangen en ze zijn er allebei dolblij mee.

Realistische beeldvorming

Vandaag was er weer heel wat te doen rond de NIPT-test. De reacties heb ik dit keer zelfs niet willen lezen. Negativiteit ten top.
Bij mij komt dan spontaan de vraag: welke informatie krijgen deze mensen van personen met een handicap? Welke plaats mogen mensen met downsyndroom (en algemener mensen met een handicap) krijgen in onze maatschappij?
Vaak krijg je stereotype informatie, verouderderd, geen realistische beeldvorming,...

En toch zijn er ook lichtpuntjes.
Personen met down die op een positieve manier in de media komen.
Een paar weken geleden op tv: Gitte Wens, een actrice met down die meespeelt in een Vlaamse soap. Een paar jaar geleden speelde Els Lanen, een actrice met down, een rol in een Vlaamse serie. En daarvoor hadden we al Kris en Yves die een eigen rubriek hadden in een tv-programma. En laat ons zeker Pascal Duquenne niet vergeten die schitterde in Le huitième jour.
Talenten? Zeker en vast!
Realiteit? Natuurlijk!

En wanneer personen met down een plaats krijgen in de media, komt er herkenning. En deze beeldvorming is zo belangrijk, want het toont voor een stuk de realiteit. Op deze manier krijgen ook mensen met downsyndroom een plaats in de maatschappij.
Laat ons dus vooral focussen op de positieve beeldvorming die er de afgelopen jaren voor zorgen dat downsyndroom niet langer het 'grote onbekende' is waar men schrik voor moet hebben. En die ons tonen dat personen met down ook gewoon meedraaien in onze maatschappij.
En daarbij zal inclusie ook een grote rol spelen. Leer kinderen van heel jong al omgaan met diversiteit in al zijn vormen en je krijgt een mooiere samenleving met respect voor elk kind.

Inclusie, zo doe je dat!

Een mooi filmpje over inclusie. Het is niet moeilijk, het vraagt gewoon wat aanpassing (van de omgeving ;-) )