Ook M maakt een pompoengezichtje

Omdat M woensdag was gaan paardrijden, had hij nog geen pompoengezichtje gemaakt. Vandaag kon hij dit wel doen. Ook M begon met veel plezier aan zijn pompoenwerkje. Pompoenpitten uithalen, een leuk griezelig gezichtje bedenken en dan helpen met het gezichtje uitsnijden.

Vanavond, voor de kindjes naar bed gingen, hebben we de 3 pompoenen buiten gezet en er een theelichtje in gezet.

Pompoenen

Aangezien halloween dichterbij komt en er op school en in de peutertuin rond pompoenen, heksen, spoken,... gewerkt wordt, werd het tijd om ook thuis in de halloweensfeer te komen. 2 pompoenen, wat lepels, een groot mes en een gekarteld mes en natuurlijk lichtjes, dat hebben we nodig. Eerst het dekseltje van de pompoen snijden, dan halen mijn 2 helpers er de pitten uit, de randjes lossnijden en ook het pompoenvruchtvlees er uit halen. Dan hebben we onze basis. Het leuke werk begint. Een griezelig gezichtje bedenken, dit tekenen en met mama's hulp het uitzagen met het gekarteld mes. Lichtje er in, dekseltje er op. En dit is het resultaat.

Etentje DSOV

Ieder jaar organiseert DSOV (downsyndroom oost-vlaanderen) een etentje.
Dit jaar ging dit door in St-Niklaas.
Eerst een stadswandeling, waar we vooral erg koud hadden en niet erg veel onthouden hebben van het warrige verhaal van de gids. Daarna een voorgerechtje in Memento, dan een hoofdgerecht in Eigenwijs en als laatste een dessertje in 't Genoegen. In alle 3 de restaurants hebben we lekker gegeten. En het voordeel van deze formule is dat je tafelpartners wisselen en je zo met heel wat mensen kan praten.
We hebben weer heel wat ervaringen uitgewisseld en we zijn met stof tot nadenken naar huis gekeerd.
Algauw moeten we zware beslissingen nemen. M is niet welkom in het 1e leerjaar op zijn school, dus inclusief onderwijs wordt bijna onhaalbaar.
We kunnen een andere school zoeken die de uitdaging wil aangaan, maar er zijn al te weinig plaatsen in de Gentse scholen. Dus een school vinden in de buurt die in een inclusieproject wil stappen en plaats heeft is bijna onmogelijk.
Onze enige andere optie is dan bijzonder onderwijs. Maar welke school? Een aantal ervaringsverhalen over bijzonder onderwijs zorgen voor wel wat terughoudendheid. Want er is blijkbaar een groot verschil tussen wat de school zegt en wat ze doet. En onze grootste angst is dat M enkel maar de zelfredzaamheid zal aanleren op school en dat het "schoolse" leren er niet aan te pas zal komen.

22 maand borstvoeding

N krijgt intussen 22 maand borstvoeding. Voor mij toch wel een mijlpaal, want J is tussen 21 maand en 22 maand gestopt met drinken.
En gelukkig zijn N en ik beiden nog lang niet toe aan stoppen. Ze vraagt regelmatig om te mogen drinken bij mama, we komen gemiddeld nog altijd aan 6 à 7 keer goed drinken en nog een aantal troostmomentjes aan de borst.
De volgende mijlpaal halen, 2 jaar, zoals de WHO aanbeveelt (en daarna nog zolang moeder en kind dit wensen), zal geen enkel probleem zijn.
Ook in het openbaar voeden vinden we normaal. Ook al is dit voor een groot deel mensen onbekend en wordt dit zelfs soms als 'aanstootgevend' aanzien. Maar wij gaan ons niet verstoppen of afzonderen omdat anderen daar problemen mee hebben.
Zelfs M en J drinken soms nog wat mamamelk. Als ik (sporadisch) afkolf dan mogen de jongens dit 's avonds drinken. En J vraagt toch regelmatig of ik nog eens wat mamamelk wil geven, want dat is lekker. Het is zelfs niet alleen lekker, het zit ook boordevol goede zaken.

Herfst in het land

We zijn bijna eind oktober en intussen heeft de herfst zijn intrede gedaan. We hebben een aantal keer perfect herfstweer gehad en we hebben er van geprofiteerd om kastanjes te gaan rapen in het park.

N was een grote held, tot ze een bolster had proberen vastnemen. Ai ai ai, dat prikt.

J ontdekte dat hij met een stok en zijn schoenen de kastanjes uit de bolster kon peuteren. Hij was dan ook erg enthousiast om verder te zoeken.

M is blij als hij kastanjes kan oprapen, maar vertikt het om ze uit de bolster te halen. Mama opdragen om kastanjes er uit te halen zodat hij ze kan oprapen, dat kan hij wel heel goed.

N in de peutertuin

N gaat nu al een sinds 4 oktober 2 dagen per week naar de peutertuin. In het begin had ze het moeilijk. Regelmatig wenen, ontroostbaar,... En toch was ze iedere keer enthousiast om te gaan, vroeg ze zelf om met de kindjes te mogen gaan spelen. We hebben haar dan maar verder laten gaan, ook al vond ik het heel moeilijk dat kleine meisje daar zo verdrietig achter te laten.
Intussen kan ik zeggen dat het gewoon is. Ze heeft het nog moeilijk met het afscheid, een trillend lipje en dan al dan niet gaan wenen. Maar ze voelt er zich veilig, speelt, is blij,...

MamAditi

Het is officieel, MamAditi is van start gegaan.

MamAditi vzw is een vereniging die als doel heeft jonge ouders een forum te bieden voor natuurlijk (op)voeden.

Dit ondermeer door:

- het informeren, begeleiden en met elkaar in contact brengen van toekomstige en jonge ouders die streven naar bewust bevallen, nabij zijn (dag en nacht), luisteren naar het kind

- het gebruiken van de WHO-normen met betrekking tot voeding als leidraad in het promoten, beschermen en ondersteunen van de borstvoeding

- het ondersteunen van ouders bij het vinden van een evenwicht in de behoeftes van het kind, de ouder en zijn relaties

- vormingsinitiatieven op te starten of er aan mee te werken

- informatie te bundelen en te verspreiden

-relaties te ontwikkelen en te onderhouden met organisaties en instanties op nationaal en internationaal niveau.

Wij waren er bij gisteren bij de 'geboorte' en het 'geboortefeest'.