dinsdag 27 augustus 2024

Windmill Valley

Windmill Valley
De nieuwste aanwinst vlak voor we op verlof vertrokken. De avond van vertrek nog snel filmpje gekeken en gisteren dan spelregels gelezen zodat we direct aan de slag konden.
Spelmechanismes zijn een mix van action-selection, set-collection en engine-building.
Er worden 4 'rondes' gespeeld maar de spelers bepalen zelf hoe lang een ronde duurt. Wanneer een speler voor de 4e keer zijn grote actie-rad rondgedraaid heeft, wordt de ronde uitgespeeld en krijgt iedere speler nog 1 beurt. Het is dus afhankelijk van hoe snel je het actie-rad laat gaan.
Elke beurt speel je dezelfde fases:
* Je kiest of je de stuwdam laat staan, open zet of dicht draait door de eventuele kost te betalen en het waterniveau-track daarna aan te passen. Dit zal bepalen hoeveel stapjes je actie-rad zal verder gedraaid worden.
* Je draait het rad x-aantal stappen verder. Je kan dit nog aanpassen met gereedschap bij te betalen om meer of minder te doen, maar je zal altijd minstens 1 en max 4 stappen moeten/kunnen draaien.
Daarna voer je de actie van 1 van je 2 actieplaatsen in het midden van je spelbord uit. Afhankelijk van upgrades kan het mogelijk zijn dat je beiden mag doen (een plus op de upgrade-tegel).
Basisacties zijn:
- Water level naar beneden halen: daarbij zet je het blokje op de track x-aantal lager en krijg je x-aantal keer de beloning (geld of punten).
- Upgrade nemen: je kiest 1 van de upgrade-tegels en plaatst die in je rad, met de beperking dat je deze niet mag leggen op de 2 actievelden die actief zijn in deze beurt. Je mag wel een andere upgrade-tegel gaan vervangen door de nieuwe.
- Contract nemen: je kiest 1 van de kaarten en schuift die boven- of onderaan je spelersbordje. Bovenaan levert dit punten op en een voordeel voor de rest van het spel. Onderaan levert dit endgame-punten op. Ook hier geld: je mag altijd eentje vervangen als je geen plaats meer hebt (maar bij de bovenkant krijg je maar éénmalig punten bij de eerste keer dat er een kaart gelegd wordt)
- Windmolen bouwen: je neemt een windmolen naar keuze van je spelersbord en plaatst die op het spelbord, waarbij je de kostprijs betaalt van waar je hem plaatst. Je kan enkel een windmolen plaatsen als je van die plaats via de poort of via andere windmolens tot aan de markt (het centrale gedeelte op het spelbord) geraakt. Windmolens van andere spelers die je daarbij passeert leveren voor die spelers 1 punt op. Daarna mag je de actievelden waar de pijlen naartoe wijzen nog uitvoeren.
- Marktactie: je verplaatst je schijfje naar de volgende marktplaats en mag daar 1 van de beloningen (tulpen krijgen of tulpen planten) kiezen en die gekozen beloning krijg je dan x-aantal keer waarbij x gelijk is aan het aantal schijfjes dat op dat moment op die marktplaats ligt. Gekregen tulpen leg je in je voorraadtrack op je spelersbordje. Is dit vol dan mag je wel gaan wisselen en dus de oude vervangen door diegene die je net krijgt.
- Tulpen planten: je gaat je tulpen van je voorraadtrack gaan planten in 1 van de 4 rijen op je spelersbordje. Belangrijk hierbij is dat je altijd het meest linkse veld gebruikt in de gekozen rij waar je gaat planten. Eventuele bonus die je afdekt krijg je onmiddellijk. Dit is (in combi met de windmolens) 1 van de grootste manieren om punten te scoren. Elke volledig geplante rij levert punten op (als je er dan nog in slaagt die allemaal in hetzelfde kleurtje te hebben zijn dat het meeste punten). Daarnaast moet je er ook voor zorgen dat elke volledige kolom verschillende kleuren zijn, want anders krijg je minpunten.
- Botenactie: ofwel leg je een tulp uit je voorraadtrack op de boot en krijgt de 2 aangrenzende bonussen. Maar elke tulp die geplaatst wordt moet een andere kleur zijn dan de tulpen die er al liggen. Ofwel neem je alle tulpen die op de kaart liggen en legt die op je voorraadtrack.
Wanneer 1 speler zijn rad 4x heeft laten ronddraaien, dan triggert het einde van het spel. Wanneer iedereen zijn laatste beurt heeft afgewerkt, krijgen spelers nog punten voor hun persoonlijke contracten (onderkant van de kaarten met endgame-scoring), voor de vrijgespeelde windmolens (x-aantal punten per geplante tulp in dat kleur) en voor de rijen en kolommen geplante tulpen.

Conclusie:
De artwork is mooi en kleurrijk, de symboliek vrij duidelijk, al moet je voor een aantal kaarten of upgrade-tokens toch eens het boekje raadplegen bij een 1e play. Het spel vraagt wel wat tafelruimte. Het spelbord mocht van mij toch wel wat kleiner geweest zijn, zeker het gedeelte waar je de molens plaatst tijdens het spel valt erg groot uit. Maar dat is misschien wat muggenziften, want net door de grootte is het wel goed zichtbaar voor alle spelers.
De mechanismes zijn op zich niet nieuw maar wat het doet, doet het spel ook wel goed.
Het is vanaf het begin ook vrij duidelijk waar de grote punten te rapen vallen, maar op welke manier je dit gaat doen, daar heb je nog wel wat keuzemogelijkheden in, waardoor het toch interessant genoeg is. Door de upgrades, de voordeelkaarten, de persoonlijke scoringskaarten,... ga je toch iedere keer een iets ander pad bewandelen om toe te werken naar de tulpen die veel punten opleveren. Juist omdat je op die manier een soort engine-building gaat doen. Want met sommige acties (bv windmolen, marktactie,...) ga je extra acties krijgen. Of je gaat met je voordeelkaarten extra's krijgen bij een bepaalde actie. Superleuk, al die extra's. Maar wel iets waar je je hoofd moet bijhouden want zo wordt er al snel iets over het hoofd gezien of geraak je de draad kwijt van welke hoofdactie je eigenlijk aan het doen was.
Dat elk actie-rad ook een andere volgorde van acties heeft, is ook een pluspunt. Dit bevordert de herspeelbaarheid dan ook. Asymmetrie in het spel zonder daardoor extra regels te hebben: love it!
Interactie blijft wat beperkt tot eens een kaart of upgrade voor iemands neus wegnemen (meestal omdat die voor jou ook net goed uitkomt) of wat punten geven door aangrenzende windmolens te plaatsen.
Er zit wel een geluksfactor in: als op het juiste moment die kaart of die upgrade-tegel komt die je net nodig hebt, kan het je aan de overwinning helpen.
Bij een eerste play heeft deze me aangenaam verrast. Duurt met 3 ongeveer 1,5u, niet moeilijk van regels, wel wat diepgang zonder complex te worden.
Blij dat hij in de collectie zit!

maandag 26 augustus 2024

Terugblik op Para - Picos de Europa

De obligate terugblik en evaluatie is er weer.
Wat was leuk?
Wat willen we behouden?
Wat willen we anders?
Dit jaar schoven we nog wat meer op naar het westen van Noord-Spanje. Op de grens van Cantabrië en Asturië. Niet zo heel ver van onze regio van vorig jaar en toch een heel andere beleving. Want ja, de Picos de Europa is toch iets helemaal uniek.
- Het huisje was deze keer erg basic. Maar we behielpen ons. De hygiëne blijft bij mij toch wel wat wringen. Als je iets properder achter laat dan hoe je er toe kwam (zonder daar zelfs maar een grote kuis of zo te doen), mag je je toch wel vragen stellen. Maar van uitzicht en ligging was dit echt wel een voltreffer. Zicht op de uitlopers van de Picos. Heerlijk rustig, geen geluid, geen dichte buren (behalve dan de lokale oudere bewoners van het dorpje). Een stukje op de berg maar dit jaar gewoon vlot bereikbaar. En van ligging om door te dringen in het hooggebergte van de Picos echt wel ideaal. Max 1u rijden waar we ook naar toe wilden. Tussen de kust en het hooggebergte dus we konden echt wel alle kanten op.
- Het weer speelde ons wat parten. We wisten dit op voorhand, in de bergen kan dit soms snel veranderen of net lang blijven hangen. We hadden goeie dagen maar even goed veel bewolking, miezer of zelfs ronduit slecht weer. Maar behalve de dag van het bezoek aan de meren vormde dit minder een issue dan de vorige jaren. Het vroeg soms wel wat herplanning en herdenken, dat wel. En dat we op dagen dat we grote uitstappen gepland hadden wel prachtig weer hadden, zal hier wel een rol in spelen.
- De streek had voor ons voldoende te bieden, ook al was het deze keer vooral natuur en weinig cultuur. De wandelingen in het hooggebergte waren voor ons dan ook het hoogtepunt van de reis. N kon er nog mee om, vond die wandelingen uiteindelijk nog wel ok, al was er veel gezaag vooraf. Maar we merkten wel dat M weinig aan deze reis had, ook al deed hij wel alles mee.
- Wifi. Tja, daar was op voorhand veel om te doen. Voor N het grootste pijnpunt deze vakantie. Met een smartphone die dan ook halverwege de reis foutmelding gaf, was het echt afkicken voor haar. Plots zonder instagram, whatsapp,... (ondanks mogen gebruik maken van werk-gsm van B om foto's te nemen ea) en geen gedownloade films ea voor 's avonds sloeg de verveling echt wel toe. Zelf hebben B en ik dit niet gemist en het is voor ons dan ook geen probleem als er volgend jaar geen wifi is. Mobiel bereik is echter wel een vereiste, zeker met tiener(s) op het thuisfront waar we mee in contact willen blijven. Het grote voordeel van geen wifi: tijd om echt tot rust te komen, boeken te lezen,... 
- Dit jaar gingen we zonder P op vakantie. Hoewel we hem echt wel gemist hebben, was het goed dat hij niet mee was. Die wandelingen gingen voor P veel te zwaar geweest zijn. En wij hadden de vrijheid te komen en te gaan wanneer we wilden. Daguitstappen waren geen probleem meer. De reis in de auto was nu ook een stuk rustiger (niet meer de hele tijd gepiep in file maakt een wereld van verschil!). En P kon rustig in zijn vertrouwde omgeving blijven bij J. Iets was beide goed bevallen is.
- De terugreis hadden we toch de gok genomen om in 1 dag te reizen, met de optie ergens uit te slapen als we merkten dat het niet meer ging lukken. Het was pittig en volgend jaar (nog een stukje verder) wordt het sowieso 2 dagen rijden.
Meest memorabele momenten:
- B kiest voor Fuente Dé, Ruta del Cares en Senda Costera
- M kiest na wat aandringen voor Fuente Dé maar vond eigenlijk vooral de momenten in het huisje het leukste
- N zegt met stip op 1 de souvenirwinkeltjes in Cangas de Onís. Maar ook de Fuente Dé en de Senda Costera waren mooie wandelingen.
- Zelf zet ook ik enkel wandelingen op het lijstje: Fuente Dé, Ruta del Cares, Bulnes. Al was de Senda Costera ook een mooie.
Momenten om snel te vergeten:
- B resoluut: Lagos de Covadonga (al moet hij toegeven dat hij er bij mooi weer anders zou over denken). Ook de Bulnes staat op het lijstje, niet voor de wandeling zelf, wel omwille van het stressen of we het zouden halen en dat het voor M eigenlijk te moeilijk was.
- M vond weinig leuk. Maar vooral de meren en de Bulnes-wandeling waren de minpunten
- N zegt haar smartphone die stuk ging. Maar daarnaast ook de meren.
- Zelf zet ik Potes op het lijstje. Na al de mooie dorpjes vorig jaar, had ik eenzelfde soort verwachting voor Potes maar dat bleek helemaal fout te zijn.
Conclusie:
Dit jaar was het heel moeilijk om de verwachtingen van de tieners en die van ons op elkaar af te stemmen.
Wij merken dat de natuur en de wandelingen echt de soort vakantie is die we willen.
Maar N wil graag wifi, zwembad of zee,... Normaal wou ze dit jaar al thuis blijven en volgend jaar sowieso, vakantiejob en centjes verdienen zodat ze uitstappen kan maken naar pretparken ea met de vriendinnen. Al was er op het einde van de vakantie toch wel een kentering dat ze de wandelingen nog wel ok vond en misschien volgend jaar toch nog mee wil op reis.
M heeft meer nood aan rustmomenten en hij geeft dat ook aan. Hij wil muziek luisteren, spelletje spelen, lezen, tablet kijken,... Maw meer van wat hij thuis ook graag doet en zich mee bezig houdt. En ondanks dat hij de wandelingen wel uit stapte, merkten we dat dit te veel vroeg van hem. De wandelingen waren eigenlijk te moeilijk of te lang voor hem, puur fysiek gezien.
Dit samen maakt dat we al vooruit blikken naar volgend jaar en wat de mogelijkheden zijn. Het idee rijpt om met ons 2 een (wandel)reis te plannen buiten de schoolvakantie. En dan in de zomer met wie dan ook mee wil/kan in het gezin een weekje weg te gaan dichterbij. Meer afgesteld op de noden van de tieners (en dan specifiek voor M). 
We hebben dus heel wat denkwerk voor de boeg.

Back to home

De zaterdag vertrokken we vroeg. Het aangeboden ontbijt in het hotel sloegen we wijselijk -de vorige avond nog in gedachten- over.
Jammer genoeg was het zoals verwacht de uittocht van de Fransen. Waar we in Spanje vlot konden doorrijden, was het in Frankrijk het ene na het andere.
De typische zwarte plekken rond Bordeaux-Poitiers-Parijs hadden we wel verwacht, maar 3u extra reistijd bij deze steden was toch zwaar. Het aantal voertuigen in panne, accidenten, blauwe lichten,... was ook ongelofelijk hoog. Nog nooit zagen we zoveel miserie, maar evengoed ook zotte dingen, langs de weg. Wat later dan voorzien kwamen we rond 1u15 eindelijk thuis. Waar N superblij was eindelijk terug op smartphone en wifi te kunnen.
Dus speciaal voor haar: 

Llanes op vrijdag

Onze laatste dag vakantie. Zoals beloofd gingen we nog eens terug naar Llanes.
Jammer genoeg was er geen marktje. Het werd dus even wandelen op de Paseo de San Pedro met nog wat foto’s van de golven die net wat hoger waren en in mooie blauw- en zilvertinten tegen de rotsen aan sloegen.
En daarna nog wat toeristenwinkeltjes in-en uit, tot M vond wat hij wou: een nieuwe puzzel van 1000 stukken. Zelf kon ik het niet laten om in dat winkeltje een spel rond de Camino mee te nemen. Puur thematisch.
We zien wel of het iets leuks is om met M te spelen of dat het puur een souvenir blijft.
Daarna in onze favoriete broodjeszaak nog iets gaan eten en terug naar het huisje om de valiezen in te pakken voor de terugreis.
Het etentje van de laatste avond was er eentje in mineur. Het eten in het hotel-restaurant (die ook de beheerder zijn van het huisje dat we huurden) bleek echt niet lekker. En dan ook nog pokkeduur (toch zeker in vergelijking met wat je in Spanje normaal betaald en al helemaal als je kijkt naar wat we kregen).
Volgende keer toch eerst eens op tripadvisor of zo kijken, want dit willen we een volgende keer toch vermijden.











Ruta del Cares (2)

De laatste grote groep foto's van het fototoestel. Het is daar ook zo mooi...