Net zoals de vorige dag hadden we reservaties voor de kabelbaan, lang op voorhand gereserveerd, dus weer wat gokken. En ja, deze keer hadden we wel geluk. Opgestaan met wat mist en daarna een prachtige, zonnige dag.
Ideaal om het hooggebergte in al zijn glorie te zien en te beleven. Want ja, dit werd een wandeltocht.
Met de kabelbaan wordt je in een paar minuten helemaal naar de top gebracht, meer dan 750m hoger dan het startpunt en met een uiteindelijk hoogte van 1850 meter.
Boven gekomen keken we onze ogen uit. Wat is dat toch mooi, die bergen.
Ruim een kwartier hebben we daar gestaan, foto’s nemen, wegdromen,… En dan startte de tocht. 14km om die 750m te overbruggen en terug bij de start te komen. We deden zo een mooie lus met de kabelbaan als start- en eindpunt.
Het eerste stuk van de wandeling is over heel makkelijke paden en is dan ook het mooiste stuk, tussen de pieken, helblauwe hemel, de gieren die je boven je ziet vliegen op zoek naar een prooi,…
Je komt voorbij een koninklijke jagers’hut’ en voorbij een hotel met een prachtuitzicht. Daarna verder langs weiden vol loslopende koeien, schapen en paarden.
Nadat je de poort door bent, komt je op een ander stuk terecht. En daar is toch wel een stukje dat wat aandacht vraagt. Nog niet zo moeilijk als onze afdaling in Bulnes, maar toch pittig genoeg. Vooral met M die wat schrik had en op een bepaald moment weigerde nog een voet te verzetten.
Maar we geraakten er uiteindelijk voorbij. Het laatste stuk is het saaiste. Dan ga je echt een paar kilometer door bosgebied en dat wordt wat eentonig. Maar wanneer je het bos uit komt, zie je plots de hele bergketen voor je opdoemen. Je komt op de weide met een herdershutje. En je verbaast je hoe hoog je een paar uur eerder wel zat. En hoeveel hoogtemeters je hebt afgelegd om terug bij het startpunt te komen.
Ruim een kwartier hebben we daar gestaan, foto’s nemen, wegdromen,… En dan startte de tocht. 14km om die 750m te overbruggen en terug bij de start te komen. We deden zo een mooie lus met de kabelbaan als start- en eindpunt.
Het eerste stuk van de wandeling is over heel makkelijke paden en is dan ook het mooiste stuk, tussen de pieken, helblauwe hemel, de gieren die je boven je ziet vliegen op zoek naar een prooi,…
Je komt voorbij een koninklijke jagers’hut’ en voorbij een hotel met een prachtuitzicht. Daarna verder langs weiden vol loslopende koeien, schapen en paarden.
Nadat je de poort door bent, komt je op een ander stuk terecht. En daar is toch wel een stukje dat wat aandacht vraagt. Nog niet zo moeilijk als onze afdaling in Bulnes, maar toch pittig genoeg. Vooral met M die wat schrik had en op een bepaald moment weigerde nog een voet te verzetten.
Maar we geraakten er uiteindelijk voorbij. Het laatste stuk is het saaiste. Dan ga je echt een paar kilometer door bosgebied en dat wordt wat eentonig. Maar wanneer je het bos uit komt, zie je plots de hele bergketen voor je opdoemen. Je komt op de weide met een herdershutje. En je verbaast je hoe hoog je een paar uur eerder wel zat. En hoeveel hoogtemeters je hebt afgelegd om terug bij het startpunt te komen.
M had het toch wel wat lastig op het 2e deel van de wandeling. We hebben ons toch een paar keer boos moeten maken omdat hij letterlijk op zijn poep ging zitten op het midden van het wandelpad. Grappig om dan te zien hoe hij zei ‘lopen’ en er plots vaart inzetten met al roepend: ‘1-2 1-2 1-2’ wanneer hij vanuit de verte de kabelbaan zag verschijnen.
Na een goeie 5u wandelen (met veel foto’s, lunchpauze,…) was een frisse cola toch wel verdiend!
Voor mij was dit ‘my happy place’. Dit was echt genieten, daar hoog in de bergen.
Meer van dit, aub!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten